نقش و جایگاه محله ها در زندگی شهری از موضوعاتی است که در ادبیات شهرسازی مباحث بسیاری را به خود اختصاص داده است. محله های شهری معاصر به دلیل بی اعتنایی به شاخص ها و نشانه های انسانی، کالبدی- طبیعی با چندگانگی هویتی، از بین رفتن یا به فراموشی سپردن عوامل و عناصر هویت ساز در نمی توانند پاسخگوی نیازهای فردی، اجتماعی و فرهنگی ساکنین باشند و اگر راهکار مناسبی جهت احیا هویتی این محلات ارائه نشود و به همین روال به حیات خویش ادامه دهند، منجر به افت و تحلیل روزافزون شاخص ها و کیفیت زندگی در آنها خواهد شد . این پژوهش با هدف سنجش هویت محله شهری به بررسی مفهوم هویت محله پرداخته و با انگیزه ارائه یک الگو به منظور ارزیابی هویت محله، شاخص های تأثیرگذار، نحوه ارتباط این شاخص ها و نحوه سنجش آن را با رویکردی اثباتی پدیدارشناسانه بررسی می نماید.جامعه آماری ساکنان محله تجریش واقع در منطقه یک تهران می باشد که با استفاده از روش حداقل نمونه 164 نفر ساکن به عنوان جامعه تحقیق انتخاب شدند. داده های جمع آوری شده از طریق پیمایش محلی و تکمیل پرسشنامه، با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان می دهد هویت محله تجریش در ابعاد اجتماعی و کالبدی در سطح ضعیفی بوده و شاخص دلبستگی به مکان در وضعیت مطلوبی قرار ندارد.