در این مطالعه، آلیاژهای pc/abs بر پایه مواد اولیه بازیافتی با نسبت های 30/70 تهیه شد و برخی خواص فیزیکی، مکانیکی و ریخت شناسی آن ها مورد بررسی قرار گرفت. از آن جایی که این آلیاژ از دسته آلیاژهای به طور جزئی امتزاج پذیر است، استفاده از سازگارکننده امری ناگزیر به نظر می رسد. به همین منظور، و برای سازگارسازی آلیاژهای تهیه شده، از دو نوع سازگارکننده مختلف abs-g-ma) وma (eva-g- استفاده شد. با توجه به نوع سازگارکننده های انتخاب شده، می توان گفت که این سازگارکننده ها به دلیل این که حاوی گروه مالئیک انیدرید بر روی زنجیره هایشان هستند، از نوع سازگارکننده های واکنشگر به حساب می آیند. برای تهیه نمونه ها، ابتدا یک نمونه به عنوان نمونه شاهد تهیه شد که از هیچ سازگارکننده ای در تهیه آن استفاده نشد و تنها حاوی اجزاء اصلی تشکیل دهنده آلیاژ یعنی pc و abs بود و سپس برای مقایسه تأثیر استفاده از سازگارکننده های مختلف بر خواص مکانیکی این آلیاژ، آلیاژهایی با مقادیر phr 3، phr 5 و phr 10 از هر یک از سازگارکننده های abs-g-ma با درصد گرافت 5/1، abs-g-ma با درصد گرافت 8 و eva-g-ma با درصد گرافت 5/1 تهیه شد و مورد آزمون های مختلف قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان می دهد که آلیاژ pc/abs بدون سازگارکننده mfi بالایی دارد، در حالی که آلیاژهای pc/abs حاوی سازگارکننده با توجه به برهمکنش های بین سطحی قوی تر، دارای mfi پایین تری می باشند. شایان ذکر است که در آلیاژهای سازگار شده، افزایش مقدار سازگارکننده سبب افزایش تدریجی مقدار mfi شد. همچنین، استفاده از سازگارکننده abs-g-ma در حالت کلی (با درصدهای گرافت 5/1 و 8 درصد) تغییر چندانی در استحکام کششی آلیاژهای تهیه شده نداشت. به علاوه، استفاده از سازگارکننده abs-g-ma سبب افزایش میزان استحکام ضربه ای آلیاژها شد که بیشترین افزایش برای سازگارکننده با درصد گرافت 5/1 درصد حدود 5/1 برابر و برای سازگارکننده با درصد گرافت 8 درصد حدود 9/1 برابر بود. همچنین، استفاده از سازگارکننده eva-g-ma سبب کاهش در مقدار استحکام کششی شد که حداکثر این کاهش با استفاده از phr 10 از این سازگارکننده به دست آمد و میزان این کاهش استحکام حدود 9 درصد بود. این در حالی است که با افزایش سازگارکننده eva-g-ma به میزان phr 5 ، استحکام ضربه ای به میزان بیش از 6/2 برابر افزایش یافت. همچنین، تصاویر sem نشان می دهد که با استفاده از سازگار کننده، اندازه ذرات abs پخش شده در ماتریس پلی کربنات کاهش یافته و پخش ذرات یکنواخت تر شده است که علت آن مربوط به تأثیر کشش سطحی و سازگاری بر ریخت شناسی می باشد، زیرا حضور عوامل پیوند شده با مالئیک انیدرید سبب افزایش سازگاری و چسبندگی دو فاز شده است. شایان ذکر است که کوچک ترین اندازه ذرات فاز پراکنده، با استفاده از سازگارکننده eva-g-ma به دست آمد. به علاوه، نتایج به دست آمده از آزمون dsc نشان می دهد که با استفاده از سازگارکننده های abs-g-ma و eva-g-ma ، قله های مربوط به اجزاء تشکیل دهنده آلیاژ به سمت یکدیگر جابجا می شوند که این مطلب نشان از سازگاری بهتر آلیاژهای سازگار شده در مقایسه با آلیاژ سازگارنشده است.