ایران، علی رغم بارش نزولات آسمانی با تبخیر حدود هفتاد و پنج درصدی منابع آبی جزو مناطق خشک جهان به شمار می رود، لذا تحلیل و دست یابی به روش های کاهنده ی تبخیر آب در این منطقه از اهمیت بالایی برخوردار است. در تحقیق حاضر اثر فشار مثبت و منفی محفظه در دماهای مختلف آب و سرعت های متفاوت هوا بر نرخ تبخیر، بررسی شده است. هم چنین اثر مواد افزوده شده به آب، اعم از غلظت های مختلف نمک و نانوذرات به کمک اندازه گیری آزمایشگاهی تحلیل گردیده است. نتایج آزمایشگاهی به دست آمده از تبخیر آب خالص به کمک نتایج حاصل از روش های بقای انرژی، پنمن و دالتون اعتبارسنجی گردیده اند. هم-چنین روابط تجربی محاسبه نرخ تبخیر محلول آب نمک و نتایج آزمایشگاهی مقایسه شده اند. اثر پوشش-های مختلف سطح آزاد بر کاهش نرخ تبخیر نیز تحقیق گردیده است. نتایج نشان داده اند آشفتگی در فشار مثبت محفظه، نرخ تبخیر را بیشتر از فشار منفی در سرعت هوای یکسان، افزایش می دهد. هم چنین نتایج،کاهش نرخ تبخیر را بر اثر افزایش غلظت نمک در آب، به علت کاهش فشار بخار تعادلی مایع، نشان داده است. آزمایشات نشان داده اند، افزایش سرعت ابتدا سبب افزایش نرخ تبخیر و پس از آن با گذر از سرعت بحرانی، منجر به کاهش نرخ تبخیر شده است. نتایج آزمایشات حاکی از اثر غلظت نمک در محلول، بر سرعت بحرانی بوده به طوری که با افزایش غلظت نمک، سرعت بحرانی نیز افزایش یافته است. با توجه به داده های آزمایشگاهی، روابط تعیین میزان نرخ تبخیر در غلظت-های مختلف محلول نمک در جریان هوای آزاد، تصحیح و رابطه چندجمله ای از مرتبه دو استخراج گردیده است. نتایج آزمایشات بیانگر تاثیر و عملکرد متفاوت نانوسیال ها بر افزایش و یا کاهش نرخ تبخیر بوده است. هم چنین نتایج، کاهش نرخ تبخیر آب را در اثر افزایش غلظت نانوسیال ها نشان داده اند. نانو ذرات در مقایسه با نمک در کاهش نرخ تبخیر به غلظت های بسیار کمتری نیاز دارند. کاهش پنجاه درصدی نرخ تبخیر در اثر استفاده از پوشش پلی استایرنی در سطح آب از دیگر نتایج این پژوهش بوده است.