نام پژوهشگر: سهیلا بهشتی فر

اثر تیتانیوم بر رشد و تولید رنگیزه های فتوسنتزی جلبک تک سلولی dunaliella
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه اصفهان - دانشکده علوم 1390
  سهیلا بهشتی فر   منصور شریعتی

جلبک سبز تک سلولی dunaliella مقاوم به شوری بوده و مدل سیستم گیاهی مناسبی جهت بررسی انواع تنش ها در فیزیولوژی گیاهی می باشد. این جلبک قادر است تحت برخی شرایط استرس زا جهت مقابله با رادیکالهای آزاد، بتاکاروتن را احتمالا به عنوان آنتی اکسیدان تولید نماید، همچنین در شرایط تنش شوری جهت مقابله با آن گلیسرول تولید می نماید. تیتانیوم یکی از عناصر موثر بر روند رشد، تولید مثل و فرایندهای اصلی متابولیسم در گیاهان است و این اثر قابل تعمیم به جلبک ها و مورد توجه است. با وجود اینکه در زمره عناصر ضروری نمی باشد ولی درگزارش ها دیده شده است که این عنصر برای گیاهان عالی مفید می باشد و در کل می تواند منجر به بهبود متابولیسم زیستی در گیاهان شود. جلبک دونالیه لا در محدوده phقلیایی رشد و چرخه زندگی خود را کامل می کند اما با توجه به این که گزارش شده است تیتانیوم در ph اسیدی و در محدوده 6 بیشترین اثر و جذب را داشته است، و با نظر به این که edta منجر به جذب بهتر تیتانیوم در حضور جلبک می گردد، لذا دراین تحقیق علاوه بر اثر تیتانیوم بر روند رشد و رنگیزه ها، اثر تیتانیوم درحضورedta ، اثر ph در تاثیر تیتانیوم برپارامترهای ذکر شده و در نهایت میزان فتوسنتز و تنفس جلبک دونالیه لا در یک دوره رشد اندازه گیری و مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور غلظت های 100، 150و 200 میکرومولار تیتانیوم در سه تکرار و شاهد بر گونه dunaliella salina اعمال و سپس در هریک میزان کلروفیل، بتاکاروتن و همچنین تقسیم سلولی در یک دوره ی رشد اندازه گیری گردید. با توجه به نتایج حاصله در غلظت های 100، 150 و 200 میکرو مولار هیچ گونه تفاوتی در تعداد سلول، میزان کلروفیل و بتاکاروتن در واحد حجم، کلروفیل و بتاکاروتن سلولی در کلیه تیمار ها نسبت به نمونه شاهد مشاهده نگردید، اما در حضور edta منجر به افزایش در تعداد سلول، میزان کلروفیل و بتاکاروتن در واحد حجم(میلی لیتر) تیمارها نسبت به نمونه شاهد شده است و هیچ تفاوت معنی داری در میزان کلروفیل و بتاکاروتن سلولی بین نمونه شاهد و تیمار ها مشاهده نگردید. نتایج اثر ph مشابه با نتایج اثر تیتانیوم درحضور edta بود. میزان فتوسنتز و تنفس در تیمار بلند مدت 150 میکرومولار تیتانیوم با گذشت 24 ساعت نسبت به نمونه شاهد کاهش پیدا کرد و در تیمار کوتاه مدت با افزایش غلظت تیتانیوم تا 150 میکرومولار درصد فتوسنتز افزایش یافت اما از این غلظت بالاتر منجر به کاهش درصد فتوسنتز گردید. درصد تنفس در غلظت 50 میکرو مولار نسبت به سایر غلظت ها بیشتر بود و با افزایش غلظت تیتانیوم تا 200 میکرو مولار کاهش داشت.