در مطالعه حاضر، برخی از نتایج اقتصادی سالمندی را با استفاده از یک مدل تعادل عمومی نسل های همپوش، معروف به مدل اوئرباخ- کوتلیکف، با تصمیمات بازنشستگی درون زا، بررسی خواهیم کرد. در طی دهه های آتی، تغییرات معناداری در ساختار جمعیتی اغلب کشور ها، شامل ایران صورت خواهد گرفت. تا پایان دهه 2050، نسبت افراد سالمند تقریبا به یک سوم کل جمعیت ایران خواهد رسید. این تغییرات سریع می تواند تاثیرات قابل توجهی بر اقتصاد داشته باشد. در این پایان نامه، رفتار اقتصاد را زمانی که سالمندی جمعیت در نتیجه تغییرات در نرخ باروری به وجود خواهد آمد، با استفاده از دو سناریوی مختلف بررسی می کنیم: کاهش دایمی در نرخ باروری و سناریوی کم زایی به دنبال یک بیش زایی اولیه. به منظور اندازه گیری این تغییرات جمعیتی، طوری مدل را کالیبره می کنیم که با ویژگی های کلیدی اقتصاد ایران هم خوانی داشته باشد. نتایج شبیه سازی ها نشان می دهد که کاهش در نرخ باروری کل، شدت سرمایه و نرخ های دستمزد را در بلند مدت افزایش و نرخ بهره را کاهش می دهد. در سناریوی دوم، بیش زایی اولیه، شروع حالت ایستایی جدید را که به دلیل کاهش در نرخ باروری ایجاد می شود، به تعویق می اندازد. به علاوه، بیش زایی موجب می شود نرخ های بهره و دستمزدها در ابتدا، حرکتی در خلاف جهت سناریوی اول داشته باشند. اما درنهایت اقتصاد به حالت ایستایی مشابه سناریوی اول همگرا می شود که در آن افراد نسبت به ایستایی اولیه اقتصاد، وضعیت بهتری خواهند داشت.