چکیده در این پایان نامه، آثار داستانی بیژن نجدی، از نویسندگان خطه ی شمال ایران، مورد بررسی قرار گرفته است. نویسنده ای که متأسفانه مهلت فراوانی برای درخشیدن نداشت. اما با همین دو اثر داستانی چاپ شده از وی، خصوصاً "یوزپلنگانی که با من دویده اند" می توان حساسیت دقیق نویسنده را نسبت به ایجاز نویسی و کار زبانی دریافت. پژوهش جامع و مدونی از آثار داستانی وی از جنبه ی ساختاری موجود نبود و در این مقال سعی شده به طور کلی به آنها پرداخته شود. این رساله در دو بخش تدوین شده است. بخش اول شامل دو فصل: فصل اول، شامل زندگی نامه ی نجدی و جایگاه او در ادبیات داستانی ایران می باشد. فصل دوم، شامل خلاصه ی داستان های نجدی در دو کتاب "یوزپلنگانی که با من دویده اند" و "دوباره از همان خیابان ها" است. در خلاصه نویسی سعی شده حال و هوا و فضا و زبان نویسنده حفظ شود. بخش دوم شامل عناصر داستان، که در پنج فصلِ پیرنگ، زبان، شخصیت، گفتگو و در آخر فصل روایت و زاویه ی دید، تنظیم شده است. کلمات کلیدی: بیژن نجدی، داستان، روایت، زبان، شخصیت.