هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه حافظه (فوری و تأخیری)، اعتماد به حافظه و شناخت و نگرش مسئولیت پذیری در بیماران مبتلا به اختلال وسواس- اجباری (از نوع وارسی)، بیماران مبتلا به اضطراب منتشر و گروه بهنجار بود. برای این منظور 25 نفر بیمار مبتلا به وسواس وارسی، 23 نفر بیمار مبتلا به اختلال اضطراب منتشر و 26 نفر گروه بهنجار انتخاب شد. روش از نوع علّی- مقایسه ای بود و داده های پژوهش اصلی پس از جمع آوری به وسیله مقیاس اعتماد به حافظه و شناخت (ندلجکوویک و کایریوس، 2007)، آزمون تصویر پیچیده ری- اوستریت (ری، 1965)، مقیاس نگرش مسوولیت پذیری (سالکوسکیس، رو، گلدهیل، موریسون و همکاران، 2000)، پرسشنامه پادوآ (ساناویو، 1988) و پرسشنامه افسردگی بک (ویراش دوّم) (بک، استر و براون، 1996) به کمک روش های آماری تحلیل واریانس و تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که نمرات گروه های وسواس وارسی، اضطراب منتشر و بهنجار، هم در مقیاس اعتماد به حافظه و شناخت در کل (خصیصه فراحافظه) و هم در هر چهار خرده مقیاس از لحاظ آماری با یکدیگر تفاوت معناداری داشتند. در زمینه نتایج مربوط به مقایسه گروه ها در عملکرد حافظه فوری و تأخیری نیز نتایج نشان داد که نمرات گروه های مذکور تنها در حافظه تأخیری از لحاظ آماری با یکدیگر تفاوت معنا داری دارند اما در حافظه فوری تفاوت معناداری با یکدیگر نشان ندادند. به نظر می رسد که مشکل اصلی بیماران مبتلا به وسواس وارسی در فرآیند فراحافظه آنان می باشد و در این میان کاهش اعتماد به حافظه، نقش اصلی را در تبیین این بیماری بر عهده دارد. نتایج این پژوهش در تأیید شکل گیری یک ساز و کار خودتداومبخش در وسواس وارسی می باشد.