هدف از این پژوهش بررسی نقش زنان تسهیلگر بر مشارکت اجتماعی زنان روستایی - مطالعه موردی روستاهای دهستان جواد آباد شهرستان ورامین استان تهران بود. بدین منظور با روش پیمایش با بهره گیری از پرسشنامه و با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای 300 نفر از زنان روستایی مورد مطالعه قرار گرفتند. پرسشنامه ها بصورت مصاحبه ای توسط پژوهشگر تکمیل گردید. نــتایج پژوهش نشان داد که بین نحوه انتخاب زنان تسهیلگر و مشارکت پذیری زنان روستایی رابطه معناداری وجود دارد. (p= 0/010) بین نسبت نقش تسهیلگر و ارتباط زنان روستایی با کارشناسان دولتی یا غیر دولتی (p=0/016) و نیز بین نسبت نقش تسهیلگر و هماهنگی تسهیلگر در برگزاری دوره های آموزشی (p=0/002) ، بین نسبت نقش تسهیلگر و دسترسی زنان به فرصت های آموزشی (p=0/001) رابطه معناداری وجود دارد. بین نسبت نقش تسهیلگر و توانایی زنان در ارائه راه حلهای مناسب (p=0/027) ، بین نسبت نقش تسهیلگر و اعتماد به نفس زنان برای اظهار نظرات در خانواده و روستا (p=0/000) ، بین نسبت نقش تسهیلگر و مشارکت زنان در تصمیم گیری ها در خانواده و روستا (p=0/002) رابطه معناداری وجود دارد. اما بین نسبت نقش تسهیلگر و عضویت زنان در تشکلها (p=0/170) و بین نسبت نقش تسهیلگر و بهبود وضعیت درآمد زنان روستایی (p=0/719) رابطه معنادار وجود ندارد. با توجه به نتایج پژوهش حضور زنان تسهیلگردر روستاها با افزایش مشارکت اجتماعی زنان درروستا همراه بوده است. اما به زعم زنان روستایی ، زنان تسهیلگر نتوانسته اند به زنان روستایی درزمینه اقتصادی کمک کنند و یا شاید کمتر تسهیلگران در این حوزه نقشی ایفاد کرده و بیشتر به فعالیتهای اجتماعی بسنده کرده اند. به نظر می رسد بایستی سیاستگذاران در برنامه ریزی های مرتبط با مشارکت زنان در روستا به این مهم توجه نمایند.