این پژوهش به ترجمه و شرح اشعار هجده تن از شاعران تازی گوی ایرانی، که از کتاب ارزشمند «دمیه القصر و عصره اهل العصر» تألیف ادیب نام آور ایرانی در سده پنجم هجری «ابوالحسن باخرزی» گرفته شده، پرداخته است و جنبه های ادبی و بلاغی اشعار این شاعران را بیان کرده است. این پژوهش همچنین به ذکر موارد فراوانی در زمینه شرح واژگان و موارد صرفی و نحوی آنها و موارد بلاغی و عروضی اشعار این شاعران ایرانی تبار تازی گوی پرداخته و استعداد و مهارت ایرانیان در آفرینش آثار ارزشمند و برجسته ادبی به زبان عربی را به نظاره گذاشته است. روش تحقیق در این پژوهش، کتابخانه ای و با استفاده از کتب، منابع و فرهنگ لغت های معتبر گوناگون بوده است.