رشد سریع جمعیت شهرنشین دنیا در چند دهه اخیر و همچنین افزایش نرخ مالکیت خودرو ، صرف وقت و هزینه ای سنگین را بر جمعیت شهرنشین جهان تحمیل نموده است . لذا تلاش برای دستیابی به راهکارها و سیاست های گوناگون برای کاهش هزینه های فزاینده بخش حمل و نقل همواره در دستور کار دولت ها قرار داشته و از اهداف مهم پژوهش گران بشمار می آید . در این راستا استفاده از دانش مدیریت تقاضای حمل و نقل شهری به عنوان مجموعه ای از راهبردها برای کاهش تعداد سفرها یا تغییر زمان ، مقصد و طول سفر در دنیا متداول است . از جمله راهبردهای مفید و کارا در این زمینه می توان به استفاده از شیوه نوین کاری تحت عنوان دورکاری اشاره نمود . دورکاری به معنای انجام فعالیت های شغلی در محلی غیر از دفاتر معمول کار است که موجب حذف برخی از سفرهای کاری گشته و در نتیجه سبب کاهش ترافیک ، افزایش تحرک پذیری و بهبود شاخص های اقتصادی و زیست محیطی می شود . بکارگیری این شیوه نوین کاری اثرات مثبت متعددی در پی خواهد داشت که البته دستیابی به آن در صورتی امکان پذیر است که دورکاری بصورت درست و مناسب اجرا شود. منظور از اجرای مناسب، روشی است که با استفاده از آن راندمان کاری دورکاران به همراه رضایتمندی شغلی افزایش یابد. پژوهش های انجام شده در این زمینه نشان می دهد که راندمان کاری فرد به یک عامل کلیدی واسطه به نام تمایل رابطه مستقیم دارد به نحوی که با افزایش تمایل فرد به استفاده از دورکاری میزان بهره وری و رضایت مندی شغلی افزایش خواهد یافت. هدف اصلی این تحقیق شناسائی عوامل موثر بر تمایل و ارائه مدلی جهت تعیین اثر همزمان این عوامل بر تمایل فرد به استفاده از دورکاری می باشد. برای شناسائی این عوامل از پرسشنامه neo استفاده شد. شرکت کنندگان این پژوهش جامعه نیروی کار شهر مشهد می باشند. پس از شناسائی عوامل موثر بر تمایل و تحلیل داده ها ، مدل رگرسیون لجستیک بعنوان توانمندترین مدل برای بررسی اثر همزمان متغیرها شناسائی شد. با توجه به بررسی های انجام شده و خروجی مدل میزان تمایل به دورکاری در زنان تقریبا دو برابر مردان است. در بحث تحصیلات نیز با افزایش میزان تحصیلات میزان تمایل به دورکاری افزایش می یابد. همچنین با بهبود وضعیت محل کار میزان تمایل به دورکاری کاهش می-یابد.

در دنیای پیشرفته ی امروز افزایش روز افزون ضرورت انتقال اطلاعات با سرعت های بالا و حجم وسیع در شبکه های مخابرات بی سیم، سرمایه گذاران این عرصه را به سمت استفاده از فناوری های کاراتری در این حوزه سوق داده است. همچنین با توجه به محدودیت پهنای باند در دسترس و نیاز به وجود شبکه های مخابراتی گسترده و مقیاس پذیر، استفاده ی مجدد از پهنای باند در فواصل مکانی نزدیک تر، به امری اجتناب ناپذیر تبدیل شده است. به همین دلیل یافتن روش هایی برای استفاده ی بهینه از منابع پهنای باند و توان در شبکه های چندسلولی ضروری است. فمتوسل های رادیوشناختی از آن جا که می توانند از فضای استفاده نشده ی کاربرهای اولیه برای کاربران داخلی خود استفاده کنند دارای مزایای بسیاری هستند. رادیوشناختی یک روش امید بخش برای کاهش تداخل است. بنابراین طرح اشتراک گذاری طیفی بین ماکروسل ها و فمتوسل ها، و همچنین بین فمتوسل ها با یکدیگر، به منظور بهره وری طیفی پیشنهاد می شود. سیستم هایofdma نیز مشابه سیستم های ofdm از عدم تطابق فرکانسی بین فرستنده و گیرنده رنج می برند. بر مبنای این حقیقت که هر کاربر در فراسو دچار آفست فرکانس حامل متفاوتی می باشد، جبران سازی فرکانسی یک چالش اصلی برای سیستم های ofdma است. به ویژه در شبکه های سلولی فمتوسل هیچ یک از بررسی ها منجر به جبران این مساله نشده است. در این پایان نامه، یک طرح جبران سازی نوین با استفاده از پیش کد گذار خطی به منظور ایجاد همبستگی زمانی ارائه خواهد شد که با استفاده از ممنتوم مرتبه دوم، تخمین کوری از آفست فرکانس حامل برای هر کاربر را به ارمغان خواهد آورد. همچنین با یک طراحی دقیق از پیش کدگذار، تداخل ناشی از کاربر های مجاور به طور قابل ملاحظه ای در هنگام تخمین آفست فرکانس حامل کاسته خواهد شد. با به کارگیری این الگوریتم ها نرخ مفید خروجی دریافتی در شبکه های فمتوسل رادیوشناختی بر مبنای ofdma به مراتب نسبت به شبکه های فمتوسلی متعارف بیشتر خواهد شد. نشان خواهیم داد که الگوریتم جبران سازی فرکانسی به سوی یک سیستم فمتوسل رادیوشناختی ایده آل خواهد رفت و نسبت به تداخل چندکاربره مصون خواهد بود. امکان سنجی هر یک از الگوریتم ها از طریق شبیه سازی امکان پذیر است. واژه های کلیدی: فمتوسل، ماکروسل، رادیوشناختی، تخمین کور، آفست فرکانس حامل، فراسو، ofdma و تداخل چند کاربره