پلی پروپیلن یکی از پلیمر های پر مصرف در دنیای امروز می باشد که به عنوان ماتریس در کامپوزیت های گرمانرم تقویت شده با الیاف نیز استفاده می شود. اما به علت ماهیت غیر قطبی این پلیمر خواص چسبندگی آن مناسب نیست. به همین دلیل روش های متفاوتی برای اصلاح سطح پلی پروپیلن به کار برده می شود، که در اغلب آن ها سعی در ایجاد گروه های قطبی بر روی سطح پلیمر می باشد. یکی از روش های اصلاح سطح پلیمر ها پلاسما است، که به طور گسترده ای در اصلاح سطح فیلم های پلیمری به کار می رود. اغلب تحقیقات انجام شده در زمینه ی پلاسما، به بررسی اثر آن بر روی فیلم های پلیمری پرداخته اند. اصلاح سطح پودر های پلیمری توسط پلاسما و استفاده این پودر اصلاح شده به عنوان ماتریس در کامپوزیت های تقویت شده با الیاف، کمتر مورد توجه محققان قرار گرفته است. در این تحقیق سطح پودر های پلی پروپیلن با قرار گرفتن در معرض پلاسمای اکسیژن، اصلاح شده و نتیجه ی این تغییرات در خواص نهایی کامپوزیت و استحکام چسبندگی ماده، به عنوان چسب گرماذوب بررسی شده است. از طرفی به همین روش الیاف کوتاه کربن نیز مورد اصلاح پلاسمای اکسیژن نیز قرار گرفتند. همچنین تغییرات خواص سطحی و ترشوندگی نمونه ها با استفاده از آزمون زاویه تماس مشاهده شد.