پژوهش حاضر پژوهشی شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون_پس آزمون است که آموزش مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی را روی رضایت زناشویی بررسی می کند. جامعه آماری این پژوهش کلیه مادران دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر قدس می باشد. گروه نمونه تعداد سی نفر از مادران با رضایت زناشویی پایین بودند که با روش نمونه گیری در دسترس از یک مدرسه انتخاب شده و به روش تصادفی ساده در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. مادران گروه آزمایش به مدت 8 جلسه، تحت آموزش به روش بهبود کیفیت زندگی قرار گرفتند و روی گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای صورت نگرفت. در پایان از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. نتایج یافته ها پس از اجرای آزمون تی نشان داد که در سطح معناداری 99 درصد تفاوت معناداری میان نمرات گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون وجود دارد که حاکی از افزایش رضایت زناشویی مادران به دنبال آموزش بهبود کیفیت زندگی است و فرضیه پژوهش تایید می شود. همجنین آزمون پیگیری گروه آزمایش یکماه بعد از اجرای پس آزمون پایایی نتایج را نشان داد.