بزرگ علوی چهره ای است که بیش از نیم قرن در صحنه ی ادبیّات داستانی ایران مطرح بوده و از نمایندگان برجسته ی مکتب جدید داستان نویسی ایران به شمار می رود. عنصر مهمّ چیره بر زمانه ی علوی، سیاست است که مناسبات اجتماعی مردم را هم رقم می زند. علوی از اعضای شناخته شده ی حزب توده بوده؛ بنابراین می توان او را مرد سیاست دانست. آثار او هم آکنده از مولّفه های سیاسی واجتماعی است. این پایان نامه کوششی است در جهت تبیین دیدگاه های نویسنده درباره ی مسائل سیاسی واجتماعی روزگارشکه در چهار داستان «چشم هایش»، «سالاری ها»، «موریانه» و «روایت» انعکاس یافته است. برای شناخت درست دیدگاه سیاسی علوی و گزینش آن ها از میان آثارش، فصل دوّم به وقایع سیاسی دوران علوی اختصاص یافته است. فصل سوّم در مورد چگونگی زندگانی علوی و فعّالیّت های سیاسی و اجتماعی او می باشد. فصل چهارم،شامل عناصری از سیاست که علوی به آن ها اشاره کرده و در آثارش قابل ردیابی است و فصل پنجم، شاملعناصر اجتماعی که از داستان های علوی استخراج شده می باشد. در نهایت، با توجّه به نتایج به دست آمده کوشش شد، دید علوی نسبت به هر یک از پدیده ها و مولّفه های اجتماعی و سیاسی بازتاب یافته در آثار او تحلیل شود.نگاه غالباً رئالیستی او باعث می شود، انعکاس وقایع اجتماع و سیاست عصر، در آثارش کاملاً مشهود باشد.