هر گونه یادگیری که در آن یادگیرنده در محیط ثابت و از قبل طراحی شده قرار ندارد ، یادگیری سیار تلقی می شود. (clark, 2007, p. 26) با توجه به راهبرد شهرداری تهران در استفاده از این نوع آموزش ها و ویژگی های خاص آموزش سیار ، موفقیت در ارایه این آموزش ها مستلزم 1) بررسی زوایای کاربردی آن متناسب با جامعه هدف (کارکنان شهرداری تهران) و 2) شناخت نوع و قابلیت های فناوری مذکور است. فناوری های مورد استفاده در یادگیری سیار شامل: رایانه های صفحه ای ، پخش کننده های دیجیتال ، کامپیوترهای کف دستی ، دستیاران دیجیتال ، مسنجرها، تلفن های همراه و کامپیوترهای جیبی می باشند. همچنین این فناوریها از قابلیت های متنوعی شامل: موقعیت یاب ، مشخص کننده فرکانس رادیویی ، بلوتوث ، پیامک فوری و اکسس پوینت بی سیم استفاده می کنند. (corbeil, 2007, p. 52-54) شهرداری تهران با اجرای سیستم یادگیری سیار بر مبنای نوع فناوری و قابلیت های فوق نیازمند شناخت دقیق نیازها و ظرفیت ها در ابعاد فردی و سازمانی است. لذا، این تحقیق با بررسی مدل های مختلف آموزش سیار (بر اساس نوع فناوری) و تطبیق آن با نیازها و ظرفیت های فردی کارکنان و سازمان شهرداری تهران ، ابعاد مناسب برای استقرار سیستم آموزش سیار در شهرداری تهران را (برای ارایه آموزش های سازمانی کارکنان) پیشنهاد می دهد.