افزایش هزینه ی ساخت سازه های خاکی، با توجه به محدودیت در بودجه و سرعت اجرای کار، مهندسان را بر آن می دارد که جهت جلوگیری از جابه جایی حجم زیاد خاک، از مصالح محلی حداکثر استفاده را بنمایند. خاک گچی از جمله خاک هایی است که استفاده از آن در سازه های در مجاورت آب، باعث بروز مشکلاتی می شود به همین منظور نیازمند تثبیت می باشد. هدف از این تحقیق، مطالعه ی تثبیت شیمیایی خاک مسئله دار گچی با اضافه کردن آهک و میکروسیلیس و بررسی تاثیر افزودن این مواد بر خصوصیات مقاومتی خاک می باشد. بدین منظور نمونه ی خاک مورد مطالعه، از کانال اصلیa بهبهان واقع در استان خوزستان تهیه گردید. به نمونه های خاک، 1، 2 و 3 درصد آهک اضافه و سپس به هر یک از این مخلوط ها، 1، 3، 5 و 7 درصد میکروسیلیس افزوده و با رطوبت بهینه ی به دست آمده از آزمایش پروکتور استاندارد مخلوط و در قالب مخصوص تست تک محوری با تراکم 95 درصد متراکم شدند. نمونه های ساخته شده از قالب خارج و تحت عمل آوری های 24 ساعته، 7 روزه و 28 روزه قرار گرفتند. نهایتاً در مجموع 86 نمونه تهیه شد که یک سری از نمونه ها، تحت آزمایش مقاومت فشاری محصور نشده قرار گرفت و سری دیگر نمونه ها نیز به منظور بررسی تاثیر رطوبت بر این پارامتر در تماس با آب قرار گرفته سپس آزمایش مذکور بر روی آن ها انجام گرفت. تعدادی از نمونه ها نیز به منظور بررسی دوام و پایایی آن ها در مجاورت آب قرار داده شدند. نمودار های ارائه شده نشان می دهد افزودن حتی 1 درصد آهک و 1 درصد میکروسیلیس به خاک سبب افزایش 15 برابری مقاومت فشاری نسبت به نمونه ی فاقد مواد افزودنی می گردد. شایان ذکر است که مقاومت فشاری نمونه های حاوی 2و 3 درصد آهک با درصدهای مختلف میکروسیلیس پس از قرارگیری در معرض آب نسبت به قبل از آن دارای افزایش قابل ملاحظه ای می باشد. از طرفی افزودن این مواد به خاک گچ دار سبب کاهش حساسیت ساختمان آن در مجاورت رطوبت می شود. نتیجه اینکه افزودن این دو ماده به خاک گچ دار بستر کانال های آبیاری، بسیار مناسب می باشد.