در این تحقیق نوعی از اتصالات با نام اتصال خمشی جان تیر کاهش یافته با سوراخ های دریل پیشنهاد و مورد بررسی قرار می گیرد. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر سوراخ های دریل در کاهش جان تیر برای دور کردن مفصل پلاستیک از مرز اتصال تیر و ستون می باشد تا از شکست های زودرس در اتصال که به دلیل نقص های بالقوه جوش، تمرکز تنش در حفره دسترسی جوش، تمرکز کرنش بر اثر خمش بال ستون و... جلوگیری شود. به دنبال آن محل بهینه سوراخ ها، تعداد و قطر آن ها همچنین فاصله سوراخ ها از یکدیگر و امتداد آن ها در طول تیر بدست آمده است. پارامترهای فوق به هدف رسیدن به حداقل چرخش پلاستیک مجاز آیین نامه و بیشترین مقاومت ممکن با وجود چنین سوراخ هایی تعیین گردیده است. این اتصال به عنوان نوع دیگری از اتصالات شکل پذیر به منظور مقاوم سازی سازه های موجود یا احداث سازه های جدید در مناطق لرزه خیز پیشنهاد می شود.