تمرکز این تحقیق بر روی چگونگی بکارگیری رویکرد مهندسی ارزش در مطالعات انجام شده برای موارد سازمانی و فرایند های سازمانی است. به عبارتی این تحقیق در پی نشان دادن روند مهندسی ارزش و به خصوص فاز اصلی آن که فاز تحلیل کارکرد می باشد بر روی مطالعاتی است که تاکنون در رویکردهای ارزش کمتر مورد توجه قرار گرفته است. رویکردهای ارزش مانند مهندسی ارزش عمدتا بر روی محصولات، مصنوعات و پروژه های عمرانی کاربرد داشته اند تا اینکه در موارد سازمانی و برای فرایندهای سازمانی بکار روند، چراکه موارد نخست ملموس تر بوده و اصولا منشأ به وجود آمدن رویکرد مهندسی ارزش افزایش ارزش در سیستم های فیزیکی و محصولات بوده است و نه موارد سازمانی. در نتیجه یکی از دلایل انجام شدن این تحقیق نشان دادن چگونگی انجام رویکرد مهندسی ارزش در یک مطالعه ی غیر سخت افزاری مانند سازمان و بر روی فرایند های سازمانی است. دلیل دیگر انجام شدن این تحقیق تاکید و تمرکز بیشتر بر فاز تحلیل کارکرد در مهندسی ارزش است که از آن به عنوان قلب مهندسی ارزش و وجه متمایز کننده آن نسبت به سایر رویکرد های بهبود و حل مساله یاد می شود. همچنین در این تحقیق سعی شده است از روش مناسبی جهت ایجاد بستر لازم برای فاز خلاقیت در این مطالعه استفاده شود، چراکه به دلیل فقدان داده های هزینه ای لازم در این مطالعه که بر خلاف مطالعات سخت افزاری در بسیاری از مطالعات سازمانی ممکن است با آن مواجه شویم، امکان استفاده ی کامل از روش های متداول پیشین در مهندسی ارزش وجود نداشته است و لذا از شیوه ای متفاوت با شیوه ی متداول در ادبیات مرسوم مهندسی ارزش جهت بسترسازی برای فاز خلاقیت استفاده شده است که مبتنی بر داده های هزینه ای نمی باشد.