سفالگری را می توان یکی از پیشه های قدیمی و قبل از تاریخ دانست که احتمالاً توسط زنان اختراع شده و همواره در بسیاری از تمدن ها در اعصار گذشته تا کنون به رشد خود ادامه داده و پیشرفت های زیادی در مواد، شیوه ساخت و کاربردهای آن صورت گرفته است. اما سفالگری به شیوه ابتدایی و سنتی که نشان از نحوه ی ساخت سفال های اولیه بشر است، هنوز در برخی مناطق جهان حضور داشته و در بیشتر موارد زنان، میراث دار آن هستند. یکی از این مناطق که کمتر مورد توجه و پژوهش قرار گرفته، سفالگری بومی استان کردستان است که به شیوه ای بسیار ابتدایی شکل می گیرد. هدف این پژوهش بر این است که ویژگی های فنی و هنری سفالگری این استان را بررسی کند. بنابراین در روند تحقیق به شناسایی مناطق سفالگری کردستان، شیوه ساخت، نحوه ی پخت، انواع سفالینه ها و کاربردهای مختلف آن ها و نیز رابطه آن با فرهنگ عامیانه در این خطه پرداخته است. در بخش عملی از فرم و نقش سفال های بومی استان کردستان برای طراحی گردن آویزهای سرامیکی الهام گرفته شده است. این تحقیق از نوع توصیفی و با رویکرد کیفی صورت گرفته که نتیجه آن کاربردی است و برای جمع آوری اطلاعات از روش های اسنادی و میدانی سود برده است. در پایان پژوهش در حد توان، مفاهیم و علل شکل گیری فرم، تزیینات و کاربردهای مختلف اشیای سفالین استان کردستان شرح داده و در این راستا، گردن آویزهایی بر پایه یافته های تحقیق، طراحی و ساخته شده است. واژگان کلیدی: سفالگری سنتی، زنان سفالگر، کردستان، پیکره های سفالی، زیورهای سرامیکی