سلول های میکروگلیا، سلول های کلیدی ایمنی ذاتی سیستم عصبی مرکزی، علاوه بر حفاظت عصبی، دارای نقش مهمی نیز در دگرگونی های عصبی می باشند. فعالیت مزمن میکروگلیا، حیات نورونی را از طریق آزادسازی میانجی گر های نوروتوکسیک متعدد از جمله سیتوکین ها، کموکین ها و نیتریک اکساید (no) به خطر می اندازند. در نتیجه، تنظیم کننده های فعالیت میکروگلیا، به عنوان نماینده های درمانی، برای هدف قرار دادن تخریب عصبی از جمله بیماری آلزایمر و پارکینسون در نظر گرفته می شوند. بروملین، مخلوطی از سیستئین پروتئازها، مشتق از ساقه ی آناناس (ananas comosus)، دارای اثرات ضد التهابی و تنظیم کنندگی ایمنی می باشد. در این مطالعه، اثرات ضد التهابی بروملین بر سلول های اولیه میکروگلیای رت ملتهب شده با lps، بررسی شده است. سلول های میکروگلیای اولیه نوزاد رت، توسط شیک کردن، از فلاسک کشت مخلوط گلیا، جدا گشته و در محیط کشت dmem حاوی 10% از fbs کشت داده شدند. خلوص کشت ها توسط ایمونوسیتوشیمی با استفاده از آنتی بادی ox-42، بیش تر از 95% برآورد گردید. سلول ها با بروملین (1، 5، 10، 20، 30، 40 و 50 µg/ml) در محیط جدید حاوی 1% از fbs تیمار گردیده و پس از 1 ساعت با غلظت 1 µg/ml lps به مدت 48 ساعت ملتهب گردیدند. با استفاده از تست گریس و تکنیک های rt-pcr و وسترن بلات نشان داده شد که غلظت 30 ?g/ml بروملین به طور قابل توجهی تولید no را در میکروگلیای پرایمری رت تحریک شده توسط lps به صورت وابسته به غلظت کاهش داد. همچنین بروملین بیان inos و tnf-? را در سطح mrna کاهش داد که مرتبط با مهار بیان فاکتور نسخه برداری nf-?b در سطح بیان پروتئین بوده است. به علاوه، با استفاده از تست mtt، نشان داده شد که بروملین در هیچ یک از غلظت های مورد استفاده، سمیتی برای سلول ها نداشته است. در نتیجه، نتایج این پژوهش اثبات کرد که بروملین با کاهش عوامل التهابی می تواند نقش موثری در پیشگیری و درمان بیماری های التهاب عصبی داشته باشد.