هدف از این پژوهش بررسی بکارگیری سویای فرآوری شده در بره های پرواری نژاد زل بود که در دو مرحله و بر روی 20 راس بره نر نژاد زل که بصورت انفرادی نگهداری و تغذیه می شدند، انجام شد. مرحله اول شامل تهیه جیره پرواربندی با درصدهای مختلف سویای پرچربی بجای کنجاله سویا که طی آن کنسانتره حاوی 8% کنجاله سویا بترتیب با صفر، 33، 66 و 100 درصد از سویای پرچربی جایگزین و سپس به نسبت 70 به 30 با سیلوی ذرت مخلوط شد. مرحله اول تعیین پارامترهای تجزیه پذیری ماده خشک این چهار جیره با روش in situ شکمبه گذاری بود که بر روی سه راس گوسفند برای مدت صفر، 4، 8، 16، 24، 48 و 72 ساعت انجام شد و نتایج با نرم افزار fitcurve و sas مورد تجزیه آماری قرار گرفت. مرحله دوم نیز شامل تعیین اثر جایگزینی سطوح مختلف سویای فرآوری شده پرچرب بجای کنجاله سویا بر برخی فراسنجه های خونی و عملکرد بره ها بود. در بخش تعیین تجزیه پذیری، تفاوت معنی داری در بخش های تندتجزیه (a)، کندتجزیه (b) و سرعت عبور 02/0 مشاهده شد که در آن a با افزایش درصد سویای پرچرب در جیره، کاهش و b افزایش نشان داد. در بخش های نرخ ثابت تجزیه پذیری (c) و سرعت عبورهای 05/0 و 08/0 نیز تفاوت معنی داری نسبت به تیمار شاهد مشاهده نشد. در بخش فراسنجه های خونی ارزیابی شده در ابتدای دوره هیچ اختلاف معنی داری در بین تیمارها مشاهده نشد، اما در انتهای دوره و با تاثیر سویای فرآوری شده پرچرب بر خون، هرچند مقدار تری گلیسرید و گلوکز تفاوت معنی داری را نشان نداد، اما مقدار کلسترول، hdl و ldl با افزایش درصد سویای پرچرب در جیره ها، بیانگر افزایش معنی دار بود. اگرچه مقدار تری گلیسرید و ldl به لحاظ عددی افزایش داشت، اما مقدار hdl نیز این افزایش را نشان داد. در بخش عملکرد افزایش وزن روزانه و مقدار خوراک مصرفی در تیمارهای مختلف تفاوت معنی داری نشان دادند و هر دو با افزایش درصد بکارگیری سویای پرچرب در جیره، افزایش داشتند. ضریب تبدیل خوراک در تیمارهای مختلف تفاوت معنی داری را نشان نداد. با توجه به نتایج مثبت حاصله در بحث تجزیه پذیری، فراسنجه های خونی و عملکرد بره-های پرواری در این پژوهش، استفاده از سویای فرآوری شده در پرواربندی بره ها پرواری توصیه می-گردد.