هدف تحقیق حاضر تأثیر تصویرسازی کانون توجه بر اجرا و یادگیری مهارت پرتاب دارت کودکان و بزرگسالان بود. به این منظور 33 نفر از دانشجویان دانشگاه جهرم و 33 نفر از دانش آموزان چهارم و پنجم ابتدایی این شهرستان که همگی پسر و راست دست بودند و امتیاز مورد نظر را از پرسشنامه وضوح تصویرسازی حرکت (vmiq- 2) بدست آوردند، انتخاب و به صورت تصادفی ساده به 3 گروه 11 نفری تقسیم شدند. در هر گروه سنی به صورت مشابه، گروههای تصویرساز توجه درونی، بیرونی و کنترل، وجود داشتند. ابتدا پس از آموزش هر فرد در پیش آزمون 3 راند 5 پرتابی به سمت تخته دارت انجام داد. سپس در گروه های مختلف به مدت 6 جلسه و هر جلسه 5 دقیقه به تصویرسازی مربوطه پرداختند. در پایان، یک پس آزمون و همچنین پس از گذشت 48 ساعت، آزمون یادداری تاخیری به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یکطرفه ، واریانس دو طرفه و آزمون تعقیبیlsd و برای رسم نمودارها از نرم افزار اکسل استفاده شد. نتایج نشان داد که تصویرسازی توجه درونی و بیرونی اجرای کودکان را بهبود بخشیده ولی در مرحله یادداری اختلاف معنی داری بین دو گروه تجربی و کنترل مشاهده نشد همچنین بزرگسالان در دو گروه تجربی تصویرسازی در مرحله اجرا بهتر از گروه کنترل عمل کرده و گروه تصویرسازی توجه بیرونی ثبات بیشتری را درحین یادگیری نسبت به گروه تصویرسازی توجه درونی تجربه کرده اند.