چکیده: سکه شناسی شاخه ای از باستان شناسی که در آن تاریخ یک ملت می تواند مورد بررسی قرار گیرد. پس از هزاران سال معامله متقابلا سودمند است که در آن کالا استفاده می شود به تجارت اصلی، و نیز پس از دوره ای از نمک، پوست لاک پشت ها، دندان نهنگ، فلز، سنگ و صدف، مروارید، مرجان و دیگر چیزهای با ارزش که به عنوان مورد استفاده قرار گرفت پول، در ابتدا مردم بانوی که همسایه قدیمی مادها در غرب ایران بود، روی یک سکه است. ایران از سوی دیگر، با ارائه پیشنهاد از پسر خداوند به دختر خانم نسبی با آنها شد. ایجاد یک پیوند دوستی بین دو کشور، سکه بانوی محبوب در سرزمین میانه تبدیل شد. ایران مهریه تعیین نمی کند چرا که آنها هر نوع از سکه ندارد. داریوش بعد از این ایده استفاده شد و اولین سکه که dryk نامیده می شدند ساخته شده است. تاریخچه سکه به عنوان یکی از مباحث مفصلی در باستان شناسی در نظر گرفته شده است. سکه استفاده می شود یا با ریختن فلز مذاب در ریخته گری (ریخته گری) و یا با چکش ضرب و شتم بر روی قطعه ای فلزی که یک طراحی ویژه، بر روی آن حک شده بود، ساخته شود. اول به نام ریخته گری و دوم این است که ضرب سکه. سکه اول از طلا (دینار)، قاش (درهم) و مس ساخته شده بود. تمامی سکه های گرد نیست و برخی از سکه های باستانی، گوشه ها و برخی از آنها عبارتند از میله ای شکل که مانند سوزن کوچک نگاه. همراه با اختراع سکه مشاغل دولتی بسیاری را برانگیخت و منجر بسیاری از کلمات جدید و collocations به زبان ایرانی را وارد کنید. سکه اولین بانوی الکترون نامیده می شود که 70 درصد طلا ساخته شده بود. نوشتههای روی بزرگترین سکه جهان که در موزه بریتانیا نگهداری می شوند در زبان فارسی هستند. همچنین تصاویری از ملکه ها در سکه های ایران باستان وجود دارد. این تصاویر و نوشته بر روی سکه ها به ما مقدار زیادی از اطلاعات در مورد تاریخ ایران و جامعه ای که می تواند در هر کتاب یا کتیبه یافت نمی شود. متاسفانه، بسیاری از سکه های قدیمی ذوب می شوند، برای استفاده از این فلز گرانبها توسط سود جویان، به این ترتیب تمام اطلاعات تاریخی خود را از دست داده است. یک تصویر معبد پشت سکه نقره (درهم) بهرام پنجم معروف به بهرام گور است که محبوب ترین پادشاه ایرانی دوره ساسانی وجود دارد. علاوه بر این، 200 سال پس از اسلام سکه هایشان مورد استفاده قرار گرفت. گاهی اوقات، بیانیه ای عربی استفاده می شود بر روی لبه سکه ها اضافه شود. ((bisme خدا، ربیع)) که بیانیه عربی بر روی لبه سکه ساسانی در دوره زیاد بن ابی صوفیان که در هر دو طرف سکه تصویر خسرو پرویز و نام خود را در زبان phlavi وجود دارد حک شده است.