در کار اول ظرفیت آنتی اکسیدانی بیست نوع از عرقیات معروف ایران که توسط سه شرکت افشار، ترگل و دهقان تولید می شوند،اندازه گیری شد.برای برآورد فعالیت آنتی اکسیدانی این عرقیات از چهار روش مختلف نظیر سنجش ظرفیت ربایش رادیکال 2،2دی فنیل -1- پیکریل هیدرازیل (dpph)، ظرفیت آنتی اکسیدانی معادل ترولوکس(teac)،توان آنتی اکسیدانی برای کاهش یون آهن(?) (frap)،ظرفیت کل فنولی (tpc) استفاده شد. نتایج آزمایشات حاکی از اختلاف ظرفیت آنتی اکسیدانی عرقیات مختلف بود.با استفاده از نتایج آزمایشات با روش تجزیه خوشه ای و تجزیه ای موٌلفه های اصلی این عرقیات دسته بندی شدند. بابونه، شیرین بیان و شنبلیله که کم ترین مقدار فعالیت آنتی اکسیدانی و ظرفیت کل فنولی را دارا هستند.آویشن و مرزه دارای بالاترین مقدار ظرفیت کل فنولی و ظرفیت آنتی اکسیدان معادلترولوکس هستند.گلاب بالاترین مقدار تستfrapرا به خود اختصاص داده است. کار دوم شامل اندازه گیری ph، خاکستر،هدایت الکتریکی و ظرفیت کل فنولی، محتوی کل فلاونوئید و آمینواسید پانزده نوع عسل گیاهی ایران بود. علاوه بر این فعالیت آنتی اکسیدانی این عسل ها با پنج روش مختلف: سنجش ظرفیت ربایش رادیکال 2،2 دی فنیل -1- پیکریل هیدرازیل (dpph)، ظرفیت آنتی اکسیدانی معادل ترولوکس(teac)،توان آنتی اکسیدانی برای کاهش یون آهن(?) (frap)،قدرت کاهش و میزان کارتنوئید تعیین شد.با استفاده از نتایج آزمایشات با روش تجزیه خوشه ای و تجزیه ای موٌلفه های اصلی این عسل ها دسته بندی شدند. بلوط در گروه اول قرار می گیرد. گروه دوم شامل شوید، مرکبات، مریم گلی، گون-کتیرا، گشنیز، یونجه و اکالیپتوس است. جعفری، گون و قنقال در گروه سوم قرار می گیرند.آویشن، سدر، گزانگبین و سیاه دانه نیز در گروهچهارم قرار می گیرند