این تحقیق به بررسی ارتباط ابعاد شخصیت و خلاقیت در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر دبیرستانی شهر تهران در سال تحصیلی ( 90-1389) می پردازد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر دبیرستانی رشته های تحصیلی علوم انسانی، علوم تجربی و علوم ریاضی پایه دوم است که در سال90- 1389 در مدارس عادی تهران مشغول به تحصیل می باشند. که از این میان 390 نفر به روش تصادفی خوشه ای برگزیده شده اند و به صورت گروهی توسط اجرای پرسشنامه پنج عاملی نئو و آزمون مداد کاغذی چند جوابی سنجش خلاقیت عابدی مورد سنجش قرار گرفتند. نتایج کمی توسط آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج پژوهش عبارتند از : بین تمامی ابعاد شخصیتی و پیشرفت تحصیلی رابطه معنادار وجود دارد که از این میان ، رابطه ویژگی شخصیتی روان نژندی و پیشرفت تحصیلی منفی و ارتباط 4 بعد دیگر ( برون گرایی، انعطاف پذیری ، دلپذیر بودن و مسئولیت پذیری) با پیشرفت تحصیلی مثبت ارزیابی شد. همچنین بر اساس آزمون رگرسیون همبستگی معنا دار نمره کلی شخصیتی با پیشرفت تحصیلی نشان داده شد به طوری که می توان گفت 5/13% از پیشرفت تحصیلی را نمره کلی شخصیت تعیین می کنند.از سوی دیگر میان بعد سیالی از ابعاد تفکر خلاق با ویژگی های شخصیتی ارتباط معنا دار مشاهده نشد این عدم ارتباط برای بعد سیالی با انعطاف پذیری ومسئولیت پذیری و سیالی صادق است . در ادامه رابطه ی میان تفکر خلاق و پیشرفت تحصیلی مورد بررسی قرار گرفت که در این میان تنها میان بعد ابتکار از خلاقیت با پیشرفت تحصیلی رابطه معنا دار مشاهده شد. همچنین تفاوت باررز و معناداری میان رشته های تحصیلی در زمینه ی ویژگی های شخصیتی، خلاقیت و پیشرفت تحصیلی مشاهده نشد.