نام پژوهشگر: مهدی میرشکار

ارزیابی رفتاری اثرات ?-استرادیول بر فشار روانی پس از سانحه (ptsd) در موش صحرایی نر و ماده اوارکتومی
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه علوم پایه دامغان 1390
  مهدی میرشکار   -

فشار روانی پس از سانحه (ptsd) نوعی اختلال روانی است که در پی مواجهه با سوانح شدید بروز می کند. هدف مطالعه حاضر در ابتدا القاء ptsd در موش صحرایی نر و ماده اوارکتومی و در ادامه بررسی اثرات ?-استرادیول بر پاسخ های رفتاری ناشی از ایجاد بیماری در حیوانات است. برای القاء ptsd از مدل تک استرس طولانی مدت (sps) که خود شامل سه مرحله قرارگیری در مقید کننده به مدت 2 ساعت، شنای اجباری به مدت 20 دقیقه و بی هوشی با اتر است استفاده شد. 24 ساعت پس از آن حیوانات در دستگاه ترس شرطی قرار گرفته و دو شوک الکتریکی دریافت کردند. یک، دو و سه هفته پس از آموزش حیوانات مجدداً در دستگاه (زمینه a) قرار گرفته و بدون دریافت شوک پاسخ ترس شرطی در مدت سه دقیقه سنجیده شد. افزایش میزان بی حرکتی نسبت به گروه کنترل نشان دهنده تشکیل حافظه ی ترومایی در حیوانات است. 2 ساعت پس از تست مذکور، حیوانات در همان دستگاه اما با شرایط متفاوت (زمینه b) قرار گرفتند و به مدت سه دقیقه صوتی به شدت db 80 و فرکانس khz 9 را دریافت کردند. میزان بی حرکتی حیوانات در مدت هفت دقیقه تست مذکور که شاخصی از تشکیل حافظه ی غیر ترومایی و یا پاسخ ترس حساس شده است ارزیابی شد. تزریق ?-استرادیول با دوز های g/kg? 45، 90 و 180 یا روغن کنجد بلافاصله پس از شوک و 2 ساعت قبل از تست دو و سه انجام شد. یافته های این تحقیق نشان داد: (1) مدل sps منجر به شکل گیری حافظه ی ترومایی و غیر ترومایی در حیوان نر و ماده اوارکتومی می شود. (2) تزریق زیر جلدی ?-استرادیول با دوز g/kg? 90 در حیوان نر و با کلیه دوز ها در حیوان ماده اوارکتومی، پاسخ های رفتاری ناشی از القاء ptsd را تعدیل می کند. ?-استرادیول می تواند نقش درمانی در اختلالات روانی ناشی از حوادث ترومایی را داشته باشد. واژگان کلیدی: اختلال فشار روانی پس از سانحه، تک استرس طولانی مدت، ?-استرادیول، موش صحرائی

برآورد فواصل اطمینان برای میانگین توزیع دوجمله ای منفی با پراکندگی بالا
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه پیام نور - دانشگاه پیام نور استان تهران - دانشکده علوم پایه 1391
  مهدی میرشکار   پرویز نصیری

در مسئله ی ساختن فواصل اطمینان برای میانگین متغیر تصادفی دوجمله ای منفی بر اساس داده های نمونه، وقتی اندازه ی نمونه بزرگ است، تکیه بر تقریبی از توزیع نرمال برای ساخت این فواصل روشی معمول است. با این وجود، نشان خواهیم داد که میانگین نمونه ی توزیع دوجمله ای منفی با پراکندگی بالا همگرایی کندی به سمت توزیع نرمال با افزایش حجم نمونه از خود نشان می دهد. به عنوان مثال، روش های استاندارد (مانند تقریب نرمال و بوت استرپ) فواصلی می سازند که طول بسیار کوتاهی داشته و در نمونه های با اندازه ی کوچک و یا با پراکندگی بالا رفتار معقولی ندارند. برای حل این مشکل در این تحقیق، روش های مبتنی بر نامساوی برنشتاین و نیز توزیع های گاما و کای اسکویر را به عنوان جایگزین هایی برای روش های استاندارد پیشنهاد می کنیم. بعلاوه اثر تحمیل فرض ابتکاری کرانداری بر داده ها را به عنوان وسیله ای برای بهبود روش برنشتاین بررسی می کنیم. همچنین یک آماره ی نسبت مربوط به پارامترهای دوجمله ای منفی ارائه می گردد که می تواند در تعیین کارایی روش کای اسکویر و ارزیابی کلیه روش های پیشنهاد شده مورد استفاده قرار گیرد. در پایان روش های پیشنهادی و استاندارد را بوسیله ی روش های شبیه سازی مقایسه می کنیم. در این شبیه سازی معلوم گشت که روش های پیشنهادی زمانی که حجم نمونه کوچک و پراکندگی داده ها بالاست فواصلی می سازند که از درصد پوشش بالاتری نسبت به روش های نرمال برخوردارند.