در پژوهش حاضر، رابطه رهبری تحول آفرین با خلاقیت و نوآوری سازمانی در شرکتهای خصوصی بیمه بررسی شده است تا بدین وسیله امکان بهبود نوآوری وخلاقیت درشرکتهای بیمه فراهم آید. برای درک چنین رابطه ای مدل ارائه شده توسط گوموسلواغلو و ایلسو (2009) به عنوان مدل مفهومی تحقیق انتخاب شد. دو نمونه آماری مشتمل بر 138 نفر از مدیران ارشد و 300 نفر از کارمندان شرکتهای خصوصی بیمه به روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده انتخاب شدند. با استفاده از دو پرسشنامه طراحی شده، به جمع آوری داده ها اقدام بعمل آمد. روایی پرسشنامه ها با استفاده از روش روایی محتوایی مورد بررسی و تأیید قرار گرفت، پایایی آن ها نیز با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ محاسبه شد که مقدار بدست آمده، قابل اتکا بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روشهای آماری توصیفی جهت تلخیص و طبقه بندی اطلاعات جمع آوری شده و از روش تحلیل عاملی تأییدی (cfa) و مدل معادلات ساختاری (sem) بر پایه نرم افزار لیزرل برای ارزیابی مدل ساختاری استفاده شد. یافته هاحاکی از آن است که رهبری تحول آفرین با نوآوری سازمانی رابطه دارد و متغیر خلاقیت سازمانی در این میان نقش میانجی را ایفا می کند. مدل ارزیابی شده تحقیق نیز از شاخص های برازندگی خوبی برخوردار است. با توجه به نتایج این تحقیق، وجود رهبران تحول آفرین در شرکت های بیمه با ویژگی هایی چون نفوذ آرمانی، انگیزش الهام بخش، ترغیب ذهنی و توجه و ملاحظات فردی می تواند فضای مناسبی برای خلاقیت فراهم نموده و به نوبه خود در ارتقاء نوآوری سازمانی صنعت نقش داشته باشد.