چکیده: مقدمه: هدف این تحقیق بررسی اثر شدت تمرینات مقاومتی بر لپتین سرم و اشتهای مردان کم وزن و دارای اضافه وزن بود. مواد و روش ها: 37 آزمودنی به صورت تصادفی به چهار گروه اضافه وزن با شدت پایین(تعداد:8 نفر، سن:99/0±12/21سال، شاخص توده بدنی:84/2±71/28 کیلوگرم بر متر مربع)، اضافه وزن با شدت بالا(تعداد: 9 نفر،سن: 06/2±44/23سال، شاخص توده بدنی 64/3±81/29 کیلوگرم بر متر مربع)، کم وزن با شدت پایین( تعداد 9نفر، سن: 8/2±11/20 سال، شاخص توده بدنی: 63/1±65/18 کیلوگرم بر متر مربع) و کم وزن با شدت بالا( تعداد 11 نفر، سن11/2±90/20 سال، شاخص توده بدنی 49/1±27/18 کیلو گرم بر متر مربع) تقسیم شدند. هر دو گروه کم وزن و اضافه وزن با شدت تمرینی سبک، به مدت 6 هفته( 3 جلسه در هفته)، 60 دقیقه تمرین مقاومتی را با شدت 40-50% یک تکرار بیشینه و گروه های تمرینی با شدت بالا نیز، همان تمرینات را با شدت 60-80% یک تکرار بیشینه انجام دادند. مقیاس اشتها در سه زمان( قبل، بلافاصله بعد و 1 ساعت بعد از پایان جلسه تمرین)، در طی سه مرحله شامل قبل از شروع تمرینات، جلسه نهم و هجدهم تمرینات تکمیل شد. نمونه های خونی استراحتی(به دنبال 12 ساعت ناشتایی شبانه) در طی دو مرحله شامل قبل از شروع تمرینات و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین جمع آوری شد. یافته ها: در تمام گروه ها به غیر از گروه کم وزن با شدت پایین، مقدار گرسنگی افزایش معنی داری در طول شش هفته داشت(05/0p<). در حالی که مقدار سیری کاهش معنی داری یافت(05/0p<). با این حال تغییر معنی داری از لحاظ سطح لپتین و لپتین نسبی سرم (نسبت لپتین به fm) مشاهده نشد. نتیجه گیری: به نظر می رسد که کم وزنی و اضافه وزنی، اثر اصلی و عمده را بر اشتها دارد. افزایش احساس گرسنگی در افراد اضافه وزن (با وجود بیشتر بودن سطوح لپتین) شاید حاکی از وجود نوعی مقاومت به لپتین باشد. شاید 6 هفته تمرین مقاومتی برای ایجاد تغییر معنی دار در سطح لپتین مردان غیر فعال کم وزن و دارای اضافه وزن، کافی نباشد.