تاسیسات تصفیه پساب ، فراورش نفت و گاز و دیگر فرایند های صنعتی، مانند صنایع غذایی و کاغذ مهمترین منابع آزادسازی گاز سولفید هیدروژن به اتمسفرهستند . سولفید هیدروژن گازی سمی ، قابل اشتعال و خورنده است، لذا روش های زیادی برای حذف آن مورد توجه قرار گرفته اند . هزینه اجرایی روش های شیمیایی و فیزیکی بسیار بالا است و همچنین این روش ها باعث ایجاد آلودگی ثانویه می شوند. در سال های اخیر روش های بیولوژیکی جهت غلبه بر هزینه های فرآیند و دفع ضایعات توجه فزاینده ای را به خود معطوف کرده است. در این تحقیق یک فیلتر چکنده بیولوژیکی که در آن جریان مایع به صورت غیر همسو با جریان گاز وارد راکتور می شود مدلسازی شده است. در این مدل دینامیک فرض شده است که سولفید هیدروژن از فاز گاز وارد توده مایع شده و سپس در اختیار بایو فیلم قرار می گیرد. اثر نرخ جریان گاز، سرعت جریان مایع، ارتفاع ستون، ثابت میکاییلس منتن ph و زمان اقامت بر عملکرد بیو راکتور بررسی شده است. بر اساس پیش بینی های مدل، با افزایش دبی گاز ، ظرفیت حذف سولفید هیدروژن افزایش یافت، در حالیکه راندمان حذف کاهش می یابد. همچنین افزایش سرعت مایع چکنده از 2 به 15 متر بر ثانیه باعث افزایش راندمان حذف از 26% به 99.7% گردید. افزایش ارتفاع ستون بیوراکتور باعث افزایش راندمان حذف سولفید هیدروژن شد و در زمان اقامتهای کم تاثیر بیشتری مشاهده شد.