روش تدریس نوین زبان که توسط متخصصان آموزش زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی مورد بحث قرار گرفته است رویکرد ارتباطی آموزش زبان می باشد . این رویکرد بیشتر بر قواعد به کار گیری زبان متکی است تا قواعد دستوری و نمایانگر این واقعیت است که دانستن یک زبان و توانایی به کار گرفتن آن مفهوم یکسانی ندارند . رویکرد ارتباطی در یادگیری مهارت های زبان توصیه می شود و در طرح فرضیه های این تحقیق و انجام این تجربه به کار گرفته شده است . هدف از این پژوهش مقایسه رویکرد ارتباطی آموزش زبان و شیوه سنتی دستور- ترجمه و مقایسه میزان اثر بخشی آنها در یاد گیری چهار مهارت اصلی زبان ( خواندن ، نوشتن ، گوش دادن و صحبت کردن ) وسه مهارت فرعی زبان ( دستور ، لغت و تلفظ ) دانش آموزان دختر و پسر سال اول دبیرستان بود . فرضیه اصلی تحقیق این بود که میزان اثر بخشی رویکرد ارتباطی آموزش زبان بر یادگیری مهارت های زبان دانش آموزان نسبت به روش سنتی دستور- ترجمه بیشتر است . به منظور تائید یا رد فرضیه اصلی تحقیق از روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون استفاده شده است . جامعه آماری کلیه دانش آموزان سال اول یک دبیرستان پسرانه و یک دبیرستان دخترانه در شهرستان اراک بودند . جامعه نمونه تحقیق جامعه در دسترس بود که از دو کلاس در دبیرستان پسرانه و دو کلاس در دبیرستان دخترانه با تعداد 120 نفر انتخاب شدند . آنها بر اساس معدل سال سوم راهنمایی آنها به طور همگون در چهار کلاس سازماندهی شده بودند . نمرات پیش آزمون آزمودنی ها مبین این واقعیت بود که همه در یک سطح قرار داشتند . دو گروه با تعداد60 نفر ( 30 نفر دختر و 30 نفر پسر ) به شیوه ارتباطی با استفاده از طرح درسهایی که تهیه شده بود آموزش دیدند و دو گروه دیگر با تعداد60 نفر ( 30 نفر دختر و 30 نفر پسر ) به شیوه مرسوم و سنتی دستور – ترجمه در طی 16 جلسه 90 دقیقه ای آموزش دیدند . ابزار تحقیق شامل آزمون های پیش رفت تحصیلی محقق ساخته (پیش آزمون و پس آزمون ) با 52 سوال کتبی مختص به مهارت های خواندن ، نوشتن ، تلفظ ، دستور ، لغت و 20 سوال شفاهی مربوط به مهارت های صحبت کردن و گوش دادن بود . روایی آزمون ها با روش صوری و محتوایی تعیین گردید . پایایی آزمون کتبی 82% و پایایی آزمون شفاهی 85% به روش بازآزمایی محاسبه شد . داده های آزمون از طریق تحلیل آماری مانوا مورد تجزیه تحلیل قرار گرفتند . نتایج تجربه نشان داد ، گروه آزمایشی که به روش رویکرد ارتباطی آموزش دیدند ، نسبت به گروهی که به شیوه سنتی دستور - ترجمه آموزش دیده بودند به طور معنادار نمرات پس آزمون بالاتری در هفت مهارت زبان کسب کردند . متغیرجنسیت تاثیری بر نتایج آزمون جز در مهارت دستور نداشت . میانگین نمرات مهارت دستور آزمودنی های دختر در مرحله پس آزمون بیشتر از پسران بود. تعامل دو متغیر شیوه تدریس و جنسیت نیز برنتایج تاثیر نداشته است . کلمات کلیدی : رویکرد ارتباطی آموزش زبان انگلیسی / شیوه دستور- ترجمه/ مهارت های زبان / یادگیری

سندرم روده تحریک پذیر یکی از اختلالات شایع کارکردی دستگاه گوارش می باشد. مداخلات روان شناختی متعددی برای درمان علائم جسمی و روان شناختی این بیماران به کارگرفته شده است. هدف این مطالعه مقایسه اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی و معنویت درمانی بر شدت علائم جسمی، اضطراب و افسردگی بیماران زن مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر بوده است. بر این اساس، در یک طرح نیمه تجربی با گروه کنترل و ارزیابی به صورت پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه، تعداد 36 بیمار مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر با تشخیص متخصص و بر اساس ملاک های rom iii، به شیوه در دسترس انتخاب و به شیوه تصادفی به دو گروه آزمایش (آموزش ذهن آگاهی و معنویت درمانی) و یک گروه کنترل گمارده شدند (12=n3=n2=n1). آموزش ذهن آگاهی و معنویت درمانی هر کدام طی 8 جلسه 90 دقیقه ای برای آزمودنی های دو گروه آزمایش، ارائه شد. ابزار پژوهش، سیستم نمره گذاری شدت علائم (ibs-sss) و مقیاس اضطراب و افسردگی چک لیست علائم مرضی (scl-90-r)، بود. نتایج حاصل از تحلیل کواریانس، حاکی از عدم اثربخشی ارائه مداخلات آموزش ذهن آگاهی و معنویت درمانی بر شدت علائم جسمی بیماران زن مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر در مراحل پس آزمون و پیگیری بود. این در حالی است که آموزش ذهن آگاهی منجر به کاهش اضطراب و افسردگی آزمودنی ها در مرحله پس آزمون شده البته این کاهش در مرحله پیگیری معنادار نبود. علاوه بر این، معنویت درمانی اگر چه در مرحله پس آزمون بر اضطراب تأثیر معناداری نداشت، اما در مرحله پیگیری این اثربخشی معنادار و نشان گر آن بود که معنویت درمانی در مرحله پیگیری باعث کاهش معنادار اضطراب شده است. در مقایسه گروه های درمانی، نتایج نشان داد که گروه های مداخلات آموزش ذهن آگاهی و معنویت درمانی در متغیرهای این پژوهش در مراحل پس آزمون و پیگیری با یکدیگر تفاوت معنی داری نداشتند.