بیواسموپرایمینگ روشی جهت بهبود تأثیرات بیولوژیکی به واسطه وارد کردن اصلاحات فیزیولوژیکی است که ضمن افزایش جوانه زنی بذر به جلوگیری از بیماری گیاهچه کمک می کند. هدف این پژوهش انتخاب باکتری های مناسب در جهت افزایش کارایی بذر و رشد گیاه، با بکارگیری یک روش مناسب پرایمینگ برای استقرار این عوامل بر روی بذر بود که بتواند بر شاخص های جوانه زنی بذر و بنیه گیاهچه و حفظ جمعیت باکتری روی بذرها موثر باشد. مرحله اول آزمایش ها شامل بیوپرایمینگ بذرهای گندم رقم چمران با 46 سویه باکتری از انواع باکتری های محرک رشد گیاه بود،که براساس نتایج و بر اساس شاخص های بنیه گیاهچه ( شاخص طولی و وزنی بنیه گیاهچه، میانگین طول ساقه چه )، 10 سویه باکتری برتر از نظر صفات ذکر شده شناسایی و برای ادامه آزمایش ها در مرحله بیو-اسمو پرایمینگ انتخاب گردیدند. این سویه های باکتریایی شامل سویه های 99، 120، 73، 169، 12 (5 سویه از سودوموناس فلورسنس ) و سویه های 9، 108، 103، 177، 141 ( 5 سویه از سودوموناس پوتیدا ) بودند. مرحله دوم آزمایش ها شامل اسموپرایمینگ بذرها با 6 سطح پتانسیل اسمزی در تیمار با پلی اتیلن گلیکول 6000، بود که بر اساس نتایج، درصد جوانه زنی بذر و بنیه گیاهچه در تیمارهای هیدروپرایم و اسموپرایم ( در سطوح مختلف پتانسیل اسمزی )، در مقایسه با شاهد تفاوت معنی دار و اثر افزاینده نشان ندادند، ولی باعث افزایش سرعت جوانه زنی شدند که این افزایش سرعت جوانه زنی نسبت به شاهد در سطح پتانسیل اسمزی (-0/6 mpa) معنی دار شد. در مرحله سوم این پژوهش بیو-اسموپرایمینگ بذرها با10 سویه باکتری مورد بررسی مطلوب و سطح پتانسیل اسمزی(-0/6 mpa) پلی اتیلن گلیکول به طور همزمان برای تیمار بذرها استفاده شد تا بر اساس میزان تأثیر آنها بر قابلیت جوانه زنی بذر، بنیه گیاهچه و بررسی جمعیت باکتری روی بذرها پس از تیمار و در طی انبارداری بتوان در مورد موثر بودن این روش بحث نمود. بر اساس نتایج حاصل از مقایسات گروهی میانگین ها بین اثر تیمارهای مختلف بیوپرایم ( b )، بیو-اسموپرایم ( bo ) و اسمو-بیوپرایم ( ob ) بر روی صفات مختلف مرتبط با رشد اولیه گیاهچه، مشخص شد که در همه موارد تیمار بیوپرایم برتر بود و بنابراین تلفیق دو روش بیوپرایم و اوسموپرایم که با عنوان تیمار "بیو-اسموپرایمینگ" معرفی شد نسبت به " بیوپرایمینگ" بر صفات مورد بررسی برتری نشان نداد. از سوی دیگر نتایج نشان داد که هر سه تیمار ذکر شده نسبت به شاهد(عدم تلقیح بذرها)، در تمامی صفات مورد بررسی اختلاف معنی دار و برتری نشان دادند که بیانگر تأثیر مثبت و افزایشی این تیمارها در مقایسه با بذرهای تیمارنشده بود. نتایج اثرات متقابل تیمارهای مختلف بیوپرایم، بیو-اسموپرایم و اسمو-بیوپرایم و زمان نگهداری بذرها پس از تیمار بر روی جمعیت باکتری روی بذر(cfu) نشان داد که تیمار "بیو-اسموپرایمینگ" نسبت به" بیوپرایمینگ" در حفظ جمعیت باکتری روی بذر در 30 روز پس از تیمار برتری داشته است. همچنین مشخص شد که از بین دو روش تلفیق، تیمار اسمو-بیوپرایمینگ در حفظ جمعیت باکتری روی بذرها موثرتر بود.