در قسمت اول، یک حسگر الکتروشیمیائی بر اساس فعالیت الکتروکاتالیتیکی گرافن برای اندازه گیری مترونیدازول طراحی شده است. گرافن یک لایه ی تنها از اتم های کربن است که در یک شبکه ی دو بعدی گسترده شده است و به دلیل خواص ویژه ای مانند رسانایی الکتریکی زیاد و مساحت سطح بزرگ جهت استفاده در الکترودهای اصلاح شده مناسب است. در این قسمت گرافن پس از سنتز شدن، در اتانول حل شده و سپس روی سطح الکترود کربن شیشه ای قرار داده شد. خواص گرافن سنتز شده به وسیله ی ftir و eis بررسی شده است. سپس رفتار الکتروشیمیائی مترونیدازول روی این الکترود اصلاح شده بررسی شد و با الکترود کربن شیشه ای اصلاح نشده مقایسه شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که گرافن حساسیت الکترود را نسبت به مترونیدازول افزایش می دهد. مترونیدازول در ناحیه 0.12 تا 90 µm پاسخ خطی را ارائه می کند و حد تشخیص روش هم 0.031 µm می باشد. در قسمت دوم، برهمکنش بین dna و تتراسایکلین به روش ولتامتری چرخه ای بررسی شد. نتایج برهمکنش قوی بین این دو را نشان می داد و ثابت پیوند به دست آمد. سپس dna به روش تابش دهی فرابنفش روی سطح الکترود کربن شیشه ای قرار داده شد. طی تابش دهی dna محلول در آب به فرم نامحلول درمی آید. رفتار الکتروشیمیائی تتراسایکلین روی این الکترود اصلاح شده بررسی شد و نتایج با الکترود اصلاح نشده مقایسه شد. پاسخ الکترود نسبت به متغیرهایی مانند ph ، قدرت یونی، سرعت روبش پتانسیل و ...بهینه شد. پاسخ تتراسایکلین روی این الکترود اصلاح شده ناحیه خطی در محدوده ی 0.3 تا 90 µm نشان داد و حد تشخیص این الکترود برای تتراسایکلین 0.27 µm بود.