با نگاهی به سیر تحولات مدیریت روستایی در ایران در سال های قبل و بعد از انقلاب در اغلب مواقع شاهد ضعف و خلاء مدیریت روستایی در کشور بوده ایم. تشکیل شوراهای اسلامی روستا و پس از آن تاسیس دهیاری ها به عنوان جدیدترین سازمان در نظام مدیریت روستایی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی را می توان گام مثبتی به سوی جلب مشارکت بیشتر روستاییان در مدیریت و توسعه روستایی تلقی کرد. با گذشت یک دهه از عمر دهیاری ها در روستاها و با توجه به نقاط ضعف و قوتی که دهیار ی ها در طول سابقه فعالیتشان داشته اند، ارزیابی از عملکرد آن ها را لازم به نظر می رسد. در این راستا این تحقیق به ارزیابی عملکرد دهیاری ها در دهستان دزلی در شهرستان سروآباد از استان کردستان به عنوان مطالعه موردی می پردازد. روش تحقیق این تحقیق به صورت کتابخانه ای (مقالات، پایان نامه ها، کتاب ها، سایت‏های اینترنتی و...) و روش میدانی(بازدید از روستاهای مورد مطالعه صاحب دهیاری، پرسشنامه، مصاحبه با مسئولان و دهیاران روستاها و...) بوده است. نتایج حاصل از پرسشنامه از طریق نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. همچنین برای تحت پوشش قرار دادن بهتر و ارزیابی دقیق تر از عملکرد دهیاری ها از روش سلسله مراتبی ahp (با استفاده از نظرات کارشناسان و افراد انتخاب شده برای امتیاز بندی و تشخیص میزان موفقیت دهیاری‏ها در زمینه های مختلف مورد مطالعه) نیز استفاده شده است. لازم به ذکر است که برای ارزیابی عملکرد دهیاری ها وظایف دهیاری ها در چهار قسمت اقتصادی - خدماتی، فرهنگی - اجتماعی، کالبدی - عمرانی و بهداشتی و زیست محیطی تقسیم بندی شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که دهیاری ها در چهار قسمت مورد نظر در دهستان مورد مطالعه موفقیت چندانی نداشته اند، .دهیاری ها در مجموع در قسمت فرهنگی و اجتماعی نسبت به سایر قسمت های دیگر دهیاری ها موفقیت بیشتری داشته‏اند. از جمله عوامل ضعف دهیاری ها در دهستان مورد مطالعه را می توان به عدم پاسخگویی دهیار ، سطح پایین آموزشی و تحصیلاتی دهیاران ، نداشتن برنامه راهبردی و نداشتن قدرت اجرایی دهیاری ها دانست.