چکیده از آن جا که تا کنون داستانی بدون شخصیت نوشته نشده است و خلق چنین اثری هم هرگز امکان پذیر نخواهد بود، شخصیت ها را باید شالوده و بنیاد هر داستان به شمار آورد و نحوه ی پردازش و ساخت آنها را باید یکی از وظایف اساسی داستان نویس تلقی کرد. هر نویسنده ای در این راستا تکنیک ها و شگردهایی را به کار می گیرد تا از این طریق هر چه بهتر شخصیت های داستانی خویش را پرورده و در ذهن و ضمیر خوانندگان جاودانه و مانا سازد. با توجه به اهمّیّت عنصر شخصیت و شخصیت پردازی در داستان، هدف از ارایه ی این پایان نامه بررسی شخصیت و تکنیک های شخصیت پردازی در داستان های صادق چوبک، یکی از نویسندگان پیشرو معاصر ایران است که با خلق داستان هایی ماندگار گامی بزرگ در مسیر ترقی ادبیات داستانی معاصر برداشته است. چوبک شخصیت‏های خاطره‏انگیزی را در داستان‏هایش خلق کرده و در برابر خواننده به نمایش می گذارد که این شخصیت ها اغلب تیپیک، ایستا و تک بعدی هستند و نویسنده در پردازش آنها بیشتر از شیوه ی غیر مستقیم و جریان سیال ذهن بهره می گیرد. تکیه ی اصلی این رساله در این بررسی، داستان های «سنگ صبور»، «خیمه شب بازی» و«انتری که لوطیش مرده بود» می باشد. به منظور بررسی شخصیت های داستان های صادق چوبک ابتدا تعاریف و کلیاتی راجع به شخصیت، اهمّیّت شخصیت، انواع شخصیت، جامعیت و تحوّل شخصیت ها و نیر تعریف و شیوه های شخصیت پردازی در داستان، مطرح کرده و سپس بر اساس این مولفه ها، شخصیت ها و شیوه ی پردازش آنها را در داستان های مذکور در سه بخش مجزا مورد بحث و بررسی قرار داده ایم. کلمات کلیدی: داستان معاصر، شخصیت، تکنیک، شخصیت پردازی، صادق چوبک