این رساله به بررسی عوامل فرهنگی موثر بر اعتیاد جوانان شهر سنندج با مقایسه دو گروه معتاد و غیر معتاد درسال 1389پرداخته است . جامعه آماری این پژوهش کلیه جوانان معتاد و غیر معتاد 15-29 شهر سنندج است (جوانان معتاد کسانی بوده اند که حداقل به یکی از انواع مواد اعتیاد داشته و در زندان و کانون اصلاح و تربیت به سر می برده و یا جهت درمان به مراکز ترک اعتیاد و بیمارستان قدس در سال 1389 مراجعه نموده اند)، 260 نفر(130 جوان معتاد و 130 جوان غیر معتاد) به عنوان نمونه آماری بر اساس فرمول کوکران تعیین شدند؛ نمونه جوانان غیر معتاد بر اساس متغیرهای جنس، سن و تحصیلات همتا شدند، از روش پیمایشی و شیوه نمونه گیری طبقه ای متناسب استفاده شده است. با تأکید بر نظریه های فشار اجتماعی، خرده فرهنگی، برچسب، یادگیری اجتماعی و کنترل اجتماعی و بررسی پیشینه تجربی تحقیق، چهارچوب نظری تدوین شده است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بوده که بعد از برآورد اعتبار و پایایی ( از طریق آلفای کرونباخ) در بین پاسخگویان توزیع گردید. بعد از تکمیل پرسشنامه ها با استفاده از نرم افزار spss16 ضرایب آماری متناسب با نوع متغیرها ( آزمون ها ی t ، و کراسکال والیس ) محاسبه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در قسمت تجریه تحلیل داده ها این نتایج به دست آمد : نتایج آزمون فرضیات بیانگر این است که میزان احساس بی هنجاری جوانان معتاد بیشتر از جوانان غیر معتاد است؛ میزان پایبندی دینی جوانان معتادکمتر از جوانان غیر معتاد است؛ میزان معاشرت جوانان معتاد با افراد بزهکار در مقایسه با جوانان غیرمعتاد بیشتر است؛ میزان دسترسی جوانان معتاد به مواد مخدر بیشتر از جوانان غیر معتاد است؛ پایگاه اقتصادی / اجتماعی خانواده جوانان معتاد پایین تر از جوانان غیر معتاد است؛وگرایش جوانان معتاد به رفتارهای ضد اجتماعی بیشتر از جوانان غیر معتاد است.بنابراین نتیجه کلی این است که با توجه به تفاوت معنی دار تمام متغیرهای تحقیق بین دو گروه معتاد و غیر معتاد؛ متغیرهای مذکور می تواند در اعتیاد جوانان نقش داشته باشد.