هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر هوش هیجانی، کیفیت زندگی و مهارت های اجتماعی معلولین جسمی ـ حرکتی انجام شد. روش: روش پژوهش شبه آزمایشی (با طرح پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل نما) بود. جامعه آماری شامل کلیه معلولین جسمی ـ حرکتی مجتمع آموزشی نیکوکاری توان یابان مشهد بودند که از بین آن ها پس از غربالگری اولیه تعداد 30 نفر که از لحاظ مهارت های اجتماعی دارای بیشترین مشکل بودند انتخاب شدندو با استفاده از شیوه گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل نما قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه مهارت های اجتماعی ریجیو، پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و پرسشنامه هوش هیجانی بارـ آن استفاده گردید. تحلیل داده های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری انجام شد. یافته ها: آموزش مهارت های اجتماعی منجر به ارتقاء و بهبود سطح مهارت های اجتماعی معلولین جسمی ـ حرکتی شد (05/0>p ). آموزش مهارت های اجتماعی منجر به افزایش سطح هوش هیجانی و مولفه های آن در معلولین جسمی ـحرکتی شد (05/0>p ) اما این آموزش منجر به افزایش سطح کیفیت زندگی معلولین جسمی ـ حرکتی نشد (05/0<p ). نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، پیشنهاد می گردد آموزش مهارت های اجتماعی جهت بهزیستی روانی و اجتماعی و توان بخشی حرفه ای معلولین جسمی ـ حرکتی مورد توجه دست اندر کاران مربوطه قرار گیرد.