چکیده تربیت به معنای رشد و تکامل است و در واقع فراهم کردن شرایط و زمینه های مناسب برای شکوفایی استعدادها و قابلیت های نهفته در فرد است. موضوع تربیت با توجه به تربیت پذیر بودن انسان دارای اهمیت فراوانی است. در واقع تربیت بر جسم و روح آدمی تأثیر می گذارد و باعث سازندگی و برازندگی انسان می شود. تربیت براساس اصول و مبانی صورت می گیرد. مبانی موارد کلی هستند که اصول بر اساس آنها پی ریزی می شود و بیانگر واقعیت ها و هست ها هستند و اصول موارد جزیی تری هستند که باید ها و نبایدها را بیان می کنند. مبانی و اصول تربیتی در اسلام برگرفته از قرآن کریم است و خداوند باشناخت کامل از انسان بهترین مبانی و اصول تربیتی را براساس سرشت آدمی برای تربیت او در نظر داشته است. در حوزه ی عرفان و تصوف نیز تربیت از مسائل مهم و کلیدی است و عرفا توجه ویژه ای به تربیت مریدان داشته اند. از منظر عرفان و تصوف تربیت مقدمه ای برای رسیدن به معرفت است و صوفی با تربیت عملی به خودشناسی و در پی آن به خداشناسی می رسد. قصص و حکایاتی که از عرفا و صوفیان بزرگ نقل شده است، به وضوح اهمیت موضوع تربیت را نشان می دهد. طبقات الصوفیه اثر خواجه عبدالله انصاری، تذکره الاولیاء عطار نیشابوری و نفحات الانس جامی از جمله این کتابهاست که در این پایان نامه سعی شده است، مبانی تربیت با توجه به شیوه های نوین تربیت اسلامی در این کتاب ها مورد بررسی و تحلیل قرار گیرد. قصص و حکایاتی که در کتب شرح حال عرفا و صوفیان آمده است به طور کل حول محور انسان و تربیت اوست. بایدها و نبایدهایی که به عنوان حکم خداوند در صلاح دید انسان مطرح است در این حکایات به خوبی نمایان است. از سوی دیگر مبانی، اصول و روش های تربیتی مطرح شده در حکایات صوفیان منطبق و هماهنگ با مبانی، اصول و روش های تربیتی اسلام و قرآن است. کلیدواژه ها: انسان، تربیت، مبانی، داستان های صوفیه (طبقات الصوفیه، تذکره الاولیاء و نفحات الانس من حضرات القدس)