این تحقیق به منظور مطالعه تحلیل گفتمان دو رمان پسااستعمارگرایی و دو ترجمه از هر یک در دو سطح خرد و کلان انجان پذیرفت. به این منظور محقق، رمان "things fall apart" (آچبه، 1958) به همراه ترجمه های "همه چیز فرو می پاشد" (بهرامی، 2001) و "همه چیز فرو می ریزد" (صفویان، 2009) و "heart of darkness" (کنراد، 1988) به همراه ترجمه های "دل تاریکی" ( حسینی، 2010) و "در اعماق ظلمت"(حاجتی، 1986) را انتخاب کرد. وی سپس مدل هلیدی و حسن (1976) و هچ (1992) را برای بررسی به ترتیب در سطح خرد و کلان به کار بست. در سطح خرد عوامل انسجامی داستان و در سطح کلان عوامل تشکیل دهنده داستان مورد بررسی قرار گرفت. به علاوه، محقق قضاوت های مترجمان و نیز پانوشت هارا بررسی کرد تا دریابد کدام ترجمه مفهوم پسااستعمارگرایی را بیشتر منتقل کرده. بررسی های سطح خرد نشان داد که صفویان ترجمه منسجم تری نسبت به ترجمه بهرامی داشت، اما در سطح کلان تفاوتی بین دو ترجمه مشاهده نشد. بعلاوه، نتایج نشان داد که بهرامی مفهوم پسااستعمارگرایی را بیش از صفویان در ترجمه خود منتقل کرده است. نتایج همچنین نشان داد که حسینی ترجمه منسجم تری از حاجتی داشته اما در سطح کلان تفاوتی بین دو ترجمه مشاهده نشد. نتایج همچنین نشان داد که حسینی مفهوم پسااستعمارگرایی را بیش از حاجتی در ترجمه خود منتقل کرده.