به باور چالمرز آگاهی اگرچه نتیجه منطقی یک سری ویژگی ها و قوانین پایه ای غیرفیزیکی است-برخلاف نظر رازگرایان که آن را غیرقابل تبیین حداقل در مرحله تکاملی فعلی انسان می دانند- به عنوان یک پدیده طبیعی قابل تبیین مطرح است. او با طرح چارچوب سوپرونینس به عنوان قالبی برای بررسی رابطه میان ویژگی های پدیداری و ویژگی های بنیادی فیزیکی، به توضیح رابطه آگاهی با فیزیک و قابلیت تبیین تقلیل گرای آگاهی می پردازد. در دیدگاه او تقریباً همه حقایق مگر تجربه آگاه، منطقاً بر حقایق فیزیکی سوپرون اند. سپس به ارائه استدلالاتی می پردازد که به باور او شکست سوپرونینس منطقی آگاهی بر فیزیک و نتیجتاً نادرستی فیزیکالیسم را نتیجه می دهند. در این میان به ویژه طرح استدلال تصورپذیری زامبی و نحوه پاسخ او به برخی اعتراضات مطرح شده مورد توجه فراوانی قرار گرفته است. او تلاش می کند تا از قالبی تحت عنوان معناشناسی دوبعدی علیه فیزیکالیسم و در پاسخ به اعتراضات وارد بر استدلال هایش به خصوص اعتراضات مبتنی بر مفهوم ضرورت پسینی کریپکی استفاده کند. و در پایان به طرح موضع خود در قبال مسئله آگاهی در قالب نوعی دوگانه انگاری در ویژگی می پردازد.