هدف تحقیق حاضر، بررسی تأثیر دستورالعمل های کانون توجه تکلیف فراقامتی بر اکتساب و یادگیری کنترل قامت بود. در این تحقیق 33 دانشجوی پسر مقطع کارشناسی دانشگاه فردوسی مشهد به صورت داوطلبانه، در قالب 3 گروه 11 نفری که براساس نمره ثبات کلی توسط آنها در پیش آزمون به سه گروه توجه بیرونی و درونی و کنترل به طور تصادفی تقسیم شدند. از آزمودنی ها خواسته شده بود با استفاده از توجه روی تکلیف فراقامتی، کنترل قامت خود را روی دستگاه تعادل سنج حفظ کنند. دستورالعمل ها در ارتباط با توجه روی میله (توجه بیرونی) و دست (توجه درونی) و بدون دستورالعمل (کنترل) بودند. برای تحلیل داده ها از آزمون تی وابسته و تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که کنترل قامت آزمودنی های گروه توجه بیرونی در مرحله اکتساب (15/4=m) و یادداری (27/4=m) کمتر از گروه توجه درونی در مرحله اکتساب (15/5=m) و یادداری (76/4=m) بود (05/0<p). همچنین اختلاف تفاضل میانگین کنترل قامت سه گروه در مرحله اکتساب (05/0<p) و (10/8=f) معنی دار بود در حالی که تفاضل میانگین سه گروه در مرحله یادداری (05/0>p) و (23/3=f) معنی دار نبود. نتیجه اینکه دستورالعمل های توجه بیرونی تکلیف فراقامتی منجر به کنترل قامت بهتر نسبت به دستورالعمل های توجه دورنی و گروه کنترل می گردند که تأیید کننده مزایای اتخاذ کانون توجه بیرونی تکلیف فراقامتی روی کنترل قامت می باشد که در مطالعات گذشته نشان داده شده است.