چکیده سابقه و هدف : هدف از این پژوهش، مطالعه تاثیر 12 هفته تمرین صبحگاهی و عصرگاهی بر شاخص های التهابی خطر بیماری قلبی- عروقی مردان چاق بود. مواد و روش ها: 40 نفر از مردان چاق و غیر ورزشکار با میانگین سنی 5/2±25/22 سال و وزن 07/6±74/89 کیلوگرم به صورت تصادفی در 4 گروه 10 نفره تجربی1(تمرین صبحگاهی)،تجربی2(تمرین عصرگاهی)، کنترل1(خون گیری در صبح) وکنترل2(خونگیری در عصر) قرار گرفتند. گروه های تجربی 1و2 پروتکل تمرین هوازی را سه جلسه در هفته به مدت 12 هفته اجرا کردند در حالی که گروه های کنترل1و2 هیج برنامه تمرینی منظمی را در این مدت اجرا نکرد. متغیر های تحقیق بوسیله انالیز واریانس با اندازه گیری مکرر (anova) برای ارزیابی درون گروهی و آزمون تحلیل واریانس یک طرفه (anova) برای ارزیابی بین گروهی با در نظر گرفتن سطح معنی داری پنج درصد(5%=p) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که تمرین هوازی صبحگاهی و عصرگاهی موجب کاهش crp، il-6 در گروه های تجربی صبحگاهی و عصرگاهی در مقایسه با گروه های کنترل می گردد همچنین مقادیر تولید شاخصهای التهابی در عصر کمتر از زمان صبح بود. همچنین نتایج حاصل از تحقیق نشان داد تمرین هوازی صبحگاهی و عصرگاهی موجب کاهش معنی دار سطوح ldl-c(03/0=p)، و افزایش معنی دار hdl-c(02/0=p)، در گروه های تجربی در مقایسه با گروه های کنترل شد در حالی که درسطوح کلسترول تام و تری گلیسرید تغییری مشاهده نشد. همچنین نتایج حاصل از این پژوهش کاهش سطوح ldl-c و افزایش hdl-c را در زمان عصر نسبت به صبح نشان داد، هرچند که این تغییرات از نظر آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری: 12هفته تمرینات هوازی در صبح و عصر سبب کاهش شاخص های التهابی و احتمالا کاهش خطر حوادث قلبی عروقی بعدی در مردان چاق می گردد لذا با توجه به نتایج این پژوهش انجام تمرینات در عصر را می توان مناسب تر دانست.