هنر دیوارنگاری در زیباسازی و فرهنگ محیط های شهری یک ضرورت است. از این رو اهمیت دارد معیارها و اصولی که برای کاربرد این شاخه ی هنری در فضاهای شهری امروز ایران به نظر لازم می آید، تبیین و راهکار مناسبی در این باره شناخته و ارائه شود. آنچه در این باره نگران کننده است وضعیت نابسامان هنر دیوارنگاری شهری معاصر ایران است که برخلاف سنت گذشته خود، به نظر می رسد در اغلب موارد از معیار و اصول کارشناسانه ای پیروی نداشته و از این رو، نه تنها متناسب با ظرفیت های نوین این هنر، رشد شایانی را نشان نمی دهد، بلکه موجبات آلودگی های بصری را فراهم، هزینه و سرمایه های بسیاری را در این باره ابطال و ضایع نموده است. پژوهش حاضر در نظر دارد در یک روش علمی تحلیلی، مبتنی بر منطق و استدلال، با بررسی تجربه آثار پیشین، آسیب شناسی وضعیت کنونی این هنر در فضاهای شهری ایران، توجه به تعاریف و ویژگی های هنر دیوارنگاری و همچنین اصولی که برای زیبایی شناسی در فضاهای شهری معاصر بیان شده، به « تبیین مبانی هنر دیوارنگاری شهری ایران معاصر» بپردازد و حتی المقدور راهکار کارشناسانه ای را در این باره ارائه دهد که افزون بر توجه خاص به جنبه های ناب هنری، بتواند در حد ممکن در متغیر ها، ثابت، کاربردی و جامعیت داشته باشد و نیز بتواند نیاز های بصری محیط و مخاطب را ارزیابی و پاسخ های مناسبی را ارائه دهد. به طور مسلم برایند این مبانی، به معنای یک شکل سازی نیست، بلکه اصالت دادن به تفکر و اندیشیدن در فرایند خلق آثار بدیع و رشد در هنردیوارنگاری در فضاهای شهری ایران معاصر است.