هدف پژوهش حاضر مقایسه باورهای اختلال خوردن و رضایت زناشویی در زنان مبتلا به اختلال پرخوری افراطی و بهنجار شهر تهران بود. برای این منظور 60 نفر از این افراد ( 30 بیمار و 30 بهنجار) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و مقیاس های باورهای اختلال خوردن و رضایت زناشویی انریچ را تکمیل کردند. نتایج حاکی از آن بود که میزان باورهای اختلال خوردن در گروه بیمار و بهنجار تفاوت وجود دارد. از میان زیر مقیاس های انریچ عامل های رضایت عمومی، مسائل شخصیتی، ارتباط زناشویی، حل تعارض، اوقات فراغت، رابطه جنسی، فرزندان، خانواده و دوستان بین دو گروه بهنجار و بیمار تفاوت وجود داشت. همچنین بین باورهای اختلال خوردن و رضایت زناشویی رابطه معنی داری وجود داشت.