یکی از راه های افزایش راندمان آبیاری، استفاده از شیوه های جدید آبیاری و استفاده از فناوری های مناسب برای پیاده کردن این روش ها می باشد. چون سیستم آبیاری قطره ای به عنوان پر بازده ترین سیستم آبیاری مطرح است و با توجه به کارایی این سیستم درافزایش تولید، تحقیقیات بسیار زیادی در رابطه با آن انجام شده است. اصولا به کارگیری و استفاده صحیح از هر سیستم آبیاری مستلزم شناخت کامل و تخمین مناسب تمامی خصوصیات و پارامترهای اولیه آن می باشد. شناخت الگوی خیس شدن پروفیل خاک توسط یک منبع نقطه ای که اصطلاحا به آن پیاز رطوبتی گفته می شود، سهم بسزائی در طراحی آبیاری قطره ای دارد و بر روی مقدار آب آبیاری موثر است. در واقع گام اولیه جهت تضمین عمل آبیاری، تعیین و اندازه گیری جبهه رطوبتی است. این پژوهش به منظور بررسی اثر دبی های مختلف قطره چکان های نقطه ای بر روی شکل پیاز رطوبتی، در مزرعه آزمایشی شماره 1 دانشکده علوم آب انجام شد. بدین منظور، پژوهش در قالب طرح بلوک های کاملا تصادفی، پیاز رطوبتی زیر قطره چکان های نقطه ای با دبی های 2، 4 و 6 لیتر در ساعت، در سه آبیاری و سه تکرار انجام شد. حجم آب آبیاری که به عنوان مبنای کار در نظر گرفته شد، با استفاده از داده های تشت تبخیر 21 لیتر به دست آمد. برای مقایسه پیاز رطوبتی های ایجاد شده در دو آبیاری اول با استفاده از اگر و در آبیاری آخر با روش پروفیل زنی نمونه گیری صورت گرفت. جهت تفسیر داده ها از نرم افزار ?xcell، surferو spss استفاده شد. تحلیل داده ها نشان داد که در سطح 5 درصد بین دبی ها اختلاف معنی دار وجود دارد اما بین تکرارها اختلاف معنی داری مشاهده نشد. متوسط حداکثر قطر پیاز رطوبتی در دبی های اسمی 2، 4 و 6 لیتر بر ساعت در آبیاری سوم به ترتیب 34/63، 80 و 34/91 سانتی متر و متوسط حداکثر عمق خیس شده به ترتیب 34/51، 34/41 و 34/36 سانتی متر به دست آمد. همچنین فاصله مناسب برای قطره چکان با دبی 2، 4 و 6 لیتر بر ساعت به ترتیب 50، 63 و 72 سانتی متر به دست آمد.

چکیده: درمنه افسنطین (l. artemisia absinthium) متعلق به خانواده asteraceae، علفی، پایا و دیپلوئید (2n=18) است. گیاهان این جنس دارای خواص دارویی متعددی هستند که این مهم به علت وجود اسانس و ترکیبات معطر قابل ملاحظه در اندام های گیاه است. به دلیل تولید متابولیت های ثانویه فراوان و مقاومت بالای درمنه در برابر تنش های محیطی، این گیاه می تواند به عنوان یک گیاه مدل جهت مطالعه مکانیسم های دفاعی مختلف مورد استفاده قرار گیرد. مسیر فنیل پروپانوئید مسیر مهم در تولید متابولیت های ثانویه گیاهی است. فنیل آلانین آمونیالیاز (pal) آنزیم اصلی در مسیر فنیل پروپانوئید وترنس سینامات مونواکسیژناز (tcmo) دومین آنزیم مهم این مسیر است. برای بررسی عملکرد صحیح این ژن ها در مکانیسم مقاومت، در این تحقیق ترادف بخشی از ژن کد کننده این دو آنزیم در گیاه درمنه جداسازی و میزان بیان این دو ژن در شرایط تنش با الیسیتورهای قارچ فوزاریوم مطالعه گردید. طی تنش با الیسیتورهای قارچ، میزان رونوشت ژن کد کننده pal وtcmo در ساعات (6-18) پس از اعمال تنش القا می شوند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که مسیر فنیل پروپانوئید که منجر به تولید ترکیبات دفاعی در گیاهان می شود، یک مکانیسم بالقوه در پاسخ گیاه درمنه در برابر تنش های زیستی است. بر پایه بررسی های فیلوژنتیکی بیشترین مشابهت ترادف ژنpal درمنه با کاهو (lactuca sativa) به میزان 97 درصد و tcmo با کنگر فرنگی (cynara cardunculus) به میزان 97 درصد است. واژگان کلیدی: درمنه، مسیر فنیل پروپانوئید، ترنس سینامات مونواکسیژناز، فنیل آلانین آمونیالیاز، الیسیتور