مسئله تشخیص هویت از دیرباز یکی از حیاتی ترین مسائل در زندگی انسانها بوده است که از جمله موارد پرکاربرد آن در موارد قضایی، اجازه دسترسی می باشد که به تفصیل در مقدمه آورده شده است. برای تشخیص هویت انسانها باید یکسری مشخصات را در صورت آنها که منحصربفرد می باشد را تعیین کرده و سپس این مشخصات را با افراد موردنظر تطبیق داده تا فرد موردنظر یافته شود. تشخیص هویت دارای دو مرحله اصلی می باشد که یکی تعیین کردن مشخصات مختص افراد و دیگری تطبیق این مشخصات با صورت افراد است که در این پایان نامه به قسمت اول یعنی تعیین کردن مشخصات می پردازیم. در مقدمه به تفصیل در مورد انتخاب بین تشخیص صورت در حالت دو بعدی و سه بعدی و مزایا و معایب هر کدام به تفصیل بحث شده است که در این تحقیق به حالت سه بعدی آنها پرداخته شده است. از جمله موارد برتری حالت سه بعدی نسبت به دو بعدی در تغییر ناپذیری نسبت به تغییر زاویه صورت و مهمتر از آن تغییر ناپذیری نسبت به زاویه تابش نور می باشد که در حالت دو بعدی این دو مورد بشدت روی فرآیند تشخیص تاثیر گذار می باشند. فرآیند تشخیص صورت دارای دو مرحله اصلی می باشد که ابتدا نشانه گذاری و تشخیص این نشانه ها در صورت افراد است و مرحله دوم استفاده از این نشانه ها برای تمایز افراد در یک سیستم شبکه عصبی می باشد. در این پایان نامه روی قسمت اول یعنی نشانه گذاری بحث شده است. برای تشخیص این مشخصات تا کنون روشهای مختلفی استفاده شده اند که در این پایان نامه ما با استفاده از روش انحنای اصلی نقاط حداکثر و حداقل را در صورت افراد با ریاضیات مخصوص خود بدست می آوریم که این الگوریتم در ادامه به تفصیل آورده شده است و در نهایت مقایسه ای میان الگوریتم پیشنهادی و دیگر الگوریتم های مشابه صورت پذیرفته است که به نتیجه تشخیص صحیح 83/98 رسیده ایم.