پیش بینی و ارزیابی دقیق عملکرد مالی همواره مورد توجه سهامداران ، اعتباردهندگان ومدیران واحد های تجاری می باشد. ازاین رو بیش از نیم قرن است که اقتصاددانان ،مراکز آموزشی و افراد حرفه ای در تلاشند تا مدل های بهینه ای جهت پیش بینی و ارزیابی عملکردمالی بسازند.نسبت های مالی حاصل از رابطه ی ریاضی میان اطلاعات موجود در صورتهای مالی که بر مبنای نقدی و تعهدی شکل گرفته اند،مهمترین داده برای ذینفعان جهت پیش بینی عملکرد مالی واحدهای تجاری می باشند.هرکدام از مبناهای تعهدی و نقدی دارای معایب ومزایایی هستند.مبنای تعهدی باتوجه به فرض دوره مالی واصول تحقق و تطابق مشکلات زمان بندی وعدم تطابق نهفته درجریان های نقدی را کاهش می دهد.اما ازسویی دیگر، با توجه به افزایش تحریف سود، اعطای حق انتخاب به مدیران در تعیین رویه های حسابداری،وقوع بحران های مالی و عدم تهیه صورت های مالی مبتنی برارزش های جاری بخصوص در شرایط تورمی در چنین مبنایی ،انتظار می رود نسبت های نقدی ازمحتوای اطلاعاتی بالاتری برخوردار باشند.هدف اصلی پژوهش حاضر ،مقایسه محتوای فزاینده اطلاعاتی نسبتهای نقدی و تعهدی جهت پیش بینی و ارزیابی عملکرد مالی واحد های تجاری در قالب عملکرد قوی و ضعیف می باشند. به منظور پاسخگویی به مساله مطرح شده ، دو فرضیه اصلی تدوین شده است.جهت آزمون این فرضیه ها ،نمونه ای از بین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار طی سال های1383 تا 1388 انتخاب شده است.در این پژوهش جهت تعیین متغیر عملکرد مالی از متغیر q توبین وبرای آزمون فرضیه ها از مدل های داده کاوی درخت تصمیم،تحلیل ممیزی خطی ورگرسیون لجستیک استفاده شده است. براساس فرضیه اول ، نتایج حاکی از آنست که نسبت های نقدی از محتوای اطلاعاتی بیشتری در مقایسه بانسبت های تعهدی جهت پیش بینی عملکرد مالی شرکت های قوی در هرسه مدل درخت تصمیم، رگرسیون لجستیک وتحلیل ممیزی خطی برخوردارند.برخلاف پیش بینی وفرضیه دوم ،نتایج حاکی از آنست که نسبت های تعهدی از محتوای فزاینده اطلاعاتی بیشتری در مقایسه با نسبت های نقدی جهت پیش بینی عملکرد مالی شرکت های ضعیف در هر سه مدل فوق می باشند.