امروزه توجه به مفهوم امنیت شهروندان و روشهای ارتقاء آن، به عنوان یکی از اولویت های اساسی حرفه مندان و تئوری پردازان شهری تبدیل شده است. در واقع امنیت پیش زمینه یک اجتماع سالم و احساس امنیت بستر ساز توسعه جوامع انسانی است و سعادت یک اجتماع در گرو حفظ و بقاء امنیت و احساس ناشی از آن است. حضور مردم در فضای عمومی شهر مستلزم احساس امنیت از سوی آنان است. یکی از مهمترین عوامل تهدیدکننده حضور مردم در فضاهای عمومی، ترس یا احساس ناامنی است. ناامنی مکان ها و فضاهای عمومی، نشاط و سلامتی را در زندگی روزمره مختل می کند و با ایجاد مانع بر سر راه رشد فرهنگی و مشارکت عمومی، هزینه های زیادی را بر جامعه تحمیل می نماید. بنابراین با توجه به گستردگی شهرنشینی و رواج نا امنی های اجتماعی در شهرها، مطالعه موضوع امنیت، عوامل موثر برآن و راهکارهای تقویت امنیت در شهرها ضرورت یافته است. لذا در این پژوهش بر آنیم تا عوامل موثر بر امنیت و مواردی چون رابطه امنیت با فضای کالبدی و روابط اجتماعی در بین شهروندان ساکن در محله جلفای شهر اصفهان را مورد بررسی قرار دهیم و آن را در زندگی جاری در یک محله مسکونی ببینیم. به عبارت دیگر در این پژوهش تلاش خواهد شد به اشکالی از امنیت پرداخته شود که به طور مستقیم تحت تأثیر فضای کالبدی و اجتماعی قرار می گیرند و بر احساس امنیت موثر هستند. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی، تحلیلی بوده که از طریق مطالعات کتابخانه ای و پرسشنامه و برداشت های میدانی، اطلاعات جمع آوری شده و با استفاده از نرم افزارهای excel و arcgis، مورد تجزیه و تحلیل و فرضیات مورد آزمون قرارگرفته است. فرضیه اساسی این تحقیق گویای آن است که ویژگی های کالبدی محله (اعم از ساختار محله، نحوه دسترسی ها، کیفیت ساختمانها، تعداد طبقات و غیره) و نحوه روابط اجتماعی ساکنین محله بر احساس امنیت آنها تأثیر گذار است. نتایج تحقیق نشانگر آن است که بین احساس امنیت و شاخص های اجتماعی نظیر میزان اعتماد ساکنین به یکدیگر، میزان مشارکت ساکنین در حل مشکلات محله، عدم ترس از رخداد جرایم و غیره و شاخص های کالبدی همچون ساختار محله، میزان فعالیت، میزان ایمنی حرکت پیاده در سطح محله و غیره، رابطه معناداری وجود دارد و در نهایت راهکارهای مناسب برای ارتقاء امنیت هم از نظر کالبدی و هم از نظر اجتماعی ارائه شده است.