در اقتصاد پر چالش کنونی با فشارهای فزآینده محیطی و منابع خارجی محدود، دارایی ها و بدهی های جاری یعنی سرمایه در گردش شرکت ها از اهمیت وافری برخوردار است و مدیریت بهینه سرمایه در گردش می تواند به عنوان یک مزیت رقابتی برای شرکت ها محسوب گردد و از سوی دیگر عملکرد مالی آنها را تحت تاثیر خود قرار دهد.با وجود اهمیت زیاد سرمایه در گردش از بعد تامیین نقدینگی مورد نیاز و کاهش ریسک نقدینگی برای سازمان ها، ادبیات سازمانی به طور سنتی بر مطالعه تصمیمات مالی بلندمدت متمرکز است، اما باید توجه داشت که در فضای کنونی که سازمان ها به دنبال راه های جدیدی برای رشد و بهبود عملکرد مالی و کاهش ریسک هستند، مدیریت سرمایه در گردش به عنوان منبعی مهم برای بهبود عملکرد مالی به شمار می رود.از سوی دیگر نرخ بازده حقوق صاحبان سهام به عنوان معیاری مهم برای ارزیابی عملکرد مالی شرکت ها و مبنای تصمیم گیری سهامداران و سرمایه گذاران در بازار سرمایه محسوب می شود.از این رو در پژوهش حاضر سعی شده است ارتباط بین مدیریت سرمایه در گردش و نرخ بازده حقوق صاحبان سهام به عنوان معیاری از عملکرد مالی سازمان ها مورد بررسی قرار گیرد. برای انجام پژوهش حاضر نمونه ای مرکب از 89 شرکت از میان شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران انتخاب گردیده است و تاثیر مولفه های اصلی سرمایه در گردش یعنی مدت زمان وصول مطالبات، مدت زمان نگهداری موجودی کالا، مدت زمان پرداخت بدهی ها و چرخه تبدیل وجه نقد بر روی بازده حقوق صاجبان سهام به عنوان معیار عملکرد مالی شرکت ها در قلمرو زمانی سال های 1381 تا 1387 با استفاده از روش داده های ترکیبی مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج پژوهش حاکی از وجود ارتباط معنادار منفی بین مدت زمان وصول مطالبات به عنوان یکی از عناصر مدیریت سرمایه در گردش و نرخ بازده حقوق صاحبان سهام بود.بدین معنی که مدیران شرکت ها می توانند با کاهش مدت زمان وصول مطالبات خود عملکرد مالی شرکت را بهبود دهند. با این وجود ارتباط معناداری بین سایر عناصر مدیریت سرمایه در گردش(مدت زمان نگهداری موجودی کالا، مدت زمان پرداخت بدهی ها و چرخه تبدیل وجه نقد) و نرخ بازده حقوق صاحبان سهام به دست نیامد.