شرط مجهول شرطی است که متعاقدین در ضمن عقدی از عقود مغابنه می گنجانند بدون آن که موضوع آن ب نحو قطعی یا اجمالی مشخص باشد. ما پس از بررسی منابع به این نتیجه رسیدیم که در حقوق ایران شرط مجهول باطل است بدون اینکه به عقد اصلی خللی وارد سازد چرا که شرایط صحت معاملات در ماده 190 قنون مدنی ناظر به شروط ضمن عقد که خود نوعی تعهد است می شود.در حقوق انگلستان شرط جدا از عقد بررسی نشده و بسته به اوضاع و احوال است. در این نظام حقوقی اگر جهالت به قدری نباشد که به عقد اصلی سرایت کند دادگاه می تواند قرارداد را تکمیل نماید. پیشنهاد می شود به ماده 232 قانون مدنی بند چهارمی به این نحو الحاق شود ‹شرط مجهول، اگرچه جهل آن به عوضین سرایت نکند›