پاکلوبوترازول یکی از مهمترین ترکیبات بازدارنده رشد محسوب می شود که می تواند خسارات ناشی از تنش های محیطی را در گیاهان کاهش دهد. هدف از این تحقیق بررسی اثر پاکلوبوترازول بر کاهش آسیب های ناشی از تنش سرمایی در نهال های یکساله بادام( (prunusamygdalus رقم شاهرود 12 است. تیمارها شامل 5 غلظت صفر (شاهد) ،125، 250، 500 و 1000 پی پی ام کولتارد ( با غلظت 250 گرم بر لیتر ماده موثره پاکلوبوترازول) بود که روی نهال های بادام یکساله محلولپاشی شد . نمونه برداری در سه مرحله زمانی 20 آبان، 20 دی و 20 اسفند از بافت ساقه و 25 دی و 25 اسفند از بافت جوانه انجام شده و میزان پرولین، کربوهیدرات کل ،درصد ماده خشک، محتوی آب نسبی ساقه ها و نقطه اگزوترم آنها اندازه گیری شد. پس از انتقال نمونه ها به آزمایشگاه تیمارهای سرمایی 0، 5- ، 10-، 15-، 20- و 25- درجه سانتی گراد روی آنها اعمال گردیده و نشت نسبی یونی و آزمون تترازولیوم بافت های ساقه و جوانه اندازه گیری شد. تیمار پاکلوبوترازول بخصوص در غلظت 500 پی پی ام باعث افزایش میزان پرولین ، کربوهیدرات محلول ، درصد ماده خشک و کاهش میزان آب نسبی بافت ها و میزان نشت نسبی یونی گردید. نتایج آزمون تترازولیوم نشان داد که تا محدوده تیمار سرمایی 15- درجه سانتی گراد کاربرد پاکلوبوترازول با غلظت های 500 و 250 پی پی ام می تواند باعث کاهش خسارت و مرگ بافت ها شود. نقطه اگزوترم اول بافت های تیمار شده با پاکلوبوترازول به غلظت 500 پی پی ام در دی ماه به طور میانگین چهار درجه سانتی گراد پایین تر از تیمار شاهد بود. بررسی دمای وقوع lt50 نشان داد که مقاومت به سرما در نهال های تیمار شده با غلظت 500 پی پی ام پاکلوبوترازول نسبت به تیمار شاهد حدود 5 درجه سانتی گرد افزایش یافت. درصد خسارت به بافت جوانه بیشتر از بافت ساقه بوده و در دی ماه هم در بافت جوانه و هم در بافت ساقه مقاومت به سرما بالاتر از آبان و اسفند بود. نتایج این تحقیق نشان داد که کاربرد پاکلوبوترازول می تواند در کاهش خسارت ناشی از تنش سرمایی در نهال های بادام موثر باشد.