این رساله که عنوان آن حجاب بودن علم از دیدگاه صوفیان است ، نیم نگاهی دارد به جایگاه علم در اشعار وسخنان بزرگانی چون مولوی وعطار و دیگر صوفیان که به نقد و تفسیر ان پرداخته شده است. درانی پژوهش عناوین و مفاهیم علم و عشق و بازتاب آن در عرفان و تصوف مورد تحلیل قرار گرفت . با مطالعه ی اقوال و آراء عرفا که همیشه علم رسمی و کتاب را حجاب راه شمرده اند بر می آید که اصول و مبانی طریقت با علم بحثی مغایرت دارد. صوفی علم را محترم و مفید می داند ولی فقط راهبر ودلیل است و به نوبه خود نردبان ترقی و وسیله بالارفتن است . به این معنی که علم مقدمه است نه نتیجه . و هم اینکه سالک از آن مستغنی شد دیگر تقید به آن و اسارت به اصطلاحات آن را مذموم می شمرد. در نتیجه علم حقیقی به واسطه تهذیب و تصفیه باطن به دست می آید ، قلبی که از آلایش ها و زنگارها پالوده شود قابلیت آن را می یابد که دانش ها از سوی خدا در آن منعکس شود تا سالک به مرحله کشف و شهود نائل آید.